Mam,
Gisteren was jouw sterfdag. 26 oktober 2007. Gisteren was het maar liefst 16 jaar geleden dat jij het leven liet. Hoe lang het ook is geleden, het went niet en het blijft een vreselijke dag. Meestal komen er voorafgaand aan deze dag liedjes of ‘signalen’ voorbij die me dan aan jou doen denken. Afgelopen dinsdag was ik samen met mijn middelste dochter haar kamer aan het opruimen, vlak voordat ik de boel ging stofzuigen gooide de discjockey op de radio ‘Bitter sweet symphony’ er even in. Een van de nummers die op jouw uitvaart werd gedraaid. Dat was twee dagen voor de 26e van oktober. Op de valreep toch nog even een teken. Noem me gek, maar zo voel ik dat dan.
Een glimlach is wat er over is gebleven
Al glimlachend drukte ik de knop van de stofzuiger in waardoor die eerste tonen van het karakteristieke herkenbare violenspel verdween in het lelijke geluid van de stofzuiger. Zoals het geluid van de stofzuiger het liedje absorbeerde, zo verdrongen mijn gedachten aan jou ook weer naar de achtergrond. De tijd dat ik alles laat vallen om dat ene liedje af te luisteren, die heb ik achter me gelaten. Lang waren dat dé momenten waarop ik bij mijn diepgewortelde verdriet kon. Nu is daar slechts een glimlach van overgebleven.
Het pijnlijke maakt plaats voor het zachte
Nou ja, noem het maar ‘slechts’. Eigenlijk een waardevol signaal die mij erop wijst dat het pijnlijke plaats begint te maken voor het zachte en het fijne. Die glimlach die de beloning is voor mijn harde werken en het doorworstelen mijn pijn en verdriet van de afgelopen jaren.
Waar was je?
Toch was ik gisteren, op jouw sterfdag, ietwat verbolgen over het feit dat je zo weinig van je had laten horen voorafgaand op deze beladen dag. En het liedje die dan voorbij kwam, was eigenlijk nog het verkeerde liedje ook! Maar ja, het was in ieder geval iets. Een teken. Die ik dan ook nog bruut wegdrukte met de knop van de stofzuiger ook. Oké, oké… ik erken mijn ondankbare aandeel in dezen ook.
Weer datzelfde liedje!
Vandaag, de dag na jouw sterfdag, stond ik chagrijnig op. Het regende ook nog toen ik op de fiets naar mijn werk ging en ik bedacht me dat er dit jaar, op die dinsdag na, geen noemenswaardige signalen mijn pad waren gepasseerd rond jouw sterfdag. Eenmaal aangekomen op mijn werk, stortte ik me op mijn werkzaamheden, vergezeld met de radio zacht op de achtergrond en verhip… daar doemde weer dat liedje op. Deze keer was het dubbel het verkeerde liedje. Alsof je het erom deed mam! Er is namelijk ook nog een ‘feestnummer’ variant van dat Bitter sweet symphony liedje, die ik stelselmatig hardop vervloekte in de tijd dat het net uitkwam. Hoe kon iemand hier nu een feestnummer van maken?! Dat was mijn verontwaardiging. Dat heb ik stiekem iedere keer nog wel een beetje wanneer ik deze variant van dat liedje hoor.
Denk liever aan vandaag
Voor jou de uitgelezen kans om dit juist even uit te lichten? Jouw boodschap aan mij dat het leven wel degelijk mooi kan zijn? Je moet wel zelf de slingers ophangen. Een bevestiging dat het goed is niet te lang stil te blijven staan bij het verleden. Zoiets?
Alsof dat nog niet genoeg is, verschijnt er terwijl ik dit stuk typ, tijdens het typen verticaal onder mijn tekst het woord; ‘Vandaag’. Ik zal vast weer per ongeluk een of andere toets in hebben gedrukt waar ik geen weet van heb… maar toch. Hoe dan? En hoe dan precies dit treffende woord?! Nu heb je me dus wel! Kippenvel. ‘Vandaag’ (van Blöf) is namelijk wel het juiste nummer en draagt precies dat uit wat jij me met de verkeerde variant van het liedje Bitter sweet symphony duidelijk wilde maken. Denk ik…? Het is maar net vanuit welk perspectief je dingen interpreteert. Weer een wijze les in die pocket…
Lees ook:
Onderonsje: De herinnering houdt jou levend (1)
Onderonsje: Ik vind jou stom! (2)
Onderonsje: Bijna 40 zonder jou (3)
Onderonsje: Zou jij me missen? (4)
Onderonsje: Je bent helemaal niet dood (5)
Onderonsje: Oma wilde niet meer leven (6)
Onderonsje: Oma wilde niet meer leven (7)
Onderonsje: Het leven kan zo mooi zijn, maar soms ook niet (8)
Onderonsje: Uit het oog, niet uit het hart (9)
Onderonsje: Mam, weet je nog? (10)
Onderonsje: Kinderlijke veerkrachtigheid (11)
Onderonsje: Uit het hoofd maar niet uit het hart (12)
Onderonsje: Jouw laatste woorden waren niet voor mij (13)
Onderonsje: Ik zie mezelf in jou (14)
Onderonsje: Omgekeerde rouw (15)
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Volg mij dan ook op Instagram: @judithevelien