Ik heb er een turbulente eerste twee weken bij mijn nieuwe baan opzitten. Ik viel van de ene verbazing in de andere. Dat was in de eerste instantie niet bepaald positief. Soms heb je negatief nodig om het positieve te voelen. Al is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Want als je er middenin zit, dan gaat standje overleven aan.
Het ontbrak me aan uitdaging
Ik heb er de afgelopen jaren nou juist zo hard voor gewerkt om dat niet meer te doen. Om dat niet meer te willen. Zie het positieve er dan nog maar in. Mijn vorige werkplek was een warm bad, het ontbrak me aan de uitdaging en het plezier in mijn werkzaamheden en dat was dan ook de enige reden dat ik daar weg ben gegaan. Het team stond daar als een huis! Ik heb gezien en gevoeld hoe belangrijk dat is.
Ik werd meteen voor de leeuwen gegooid
Op mijn nieuwe werkplek is alles anders. Ik werd meteen voor de leeuwen gegooid en naar een inwerkperiode kon ik ook wel fluiten. Het was overmacht. Dat begreep ik wel en zag ik ook. Dat neemt echter niet weg dat dit wel een hele intense en pittige start is. Eerlijkheidshalve gebied mij te zeggen dat ik heel erg de neiging had om de handdoek in de ring te gooien. Al in de eerste week! Ik werd zo overweldigd en voelde me daardoor zo angstig en onrustig. Een reactie daarvan is overleven en vluchten. Dat is dan ook precies wat er gebeurde. Fijn dat ik dat kon duiden en daardoor kon vertragen en mezelf weer een beetje wist te kalmeren. Dan kun je tussen de regels doorkijken en een glimp opvangen van de mogelijkheden. Groeien is niet comfortabel. Als ik wil groeien, dan zal ik dus door die onrust en obstakels heen moeten! Oncomfortabelheid en angst zijn signalen voor groei. Zo zie ik nu.
‘’Oncomfortabelheid en angst zijn signalen voor groei’’
Judith Evelien
Daar moet je dan wel eerst doorheen. Ik zou Judith niet zijn als mijn koppigheid en eigenwijsheid niet de overhand zouden hebben. Zo gebeurde dan ook. Ik werd weer rustig door de gedachte dat ik niets te verliezen had en eigenlijk zo vrij als een vogeltje was. Een binding met de organisatie had ik nog niet. Daarom besloot ik het over me heen te laten komen en verder te kijken dan de bak ellende die ik ervaarde. Even door de zure appel heen en kijken of het me wat moois gaat brengen. Het zal niet altijd leuk zijn en het zal een hobbelige weg worden, maar het sterkt me dat ik nergens aan vast zit. Diezelfde koppigheid en eigenwijs is voor mij ook vaak een valkuil. In deze situatie ontpoppen ze zich juist in een kracht en transformeerden in doorzettingsvermogen. De eerste mooie les heb ik hiermee al in mijn zak! Verandering is nou eenmaal eng. Zeker wanneer het abrupt gaat. Ik sta het mezelf toe dit moeilijk te vinden. Het heeft tijd nodig. Die tijd moet ik mezelf geven.
Ik kan mijn rugzak weer vullen
Welke kant het ook opgaat, ik kan sowieso mijn rugzakje weer vullen met nieuwe ervaringen en lessen. Met groei! Dat is wat ik per slot van rekening toch wilde? Nu heb ik het! Niet zoals ik het had voorzien of verwacht. Nog een belangrijke les in verwachtingen bijstellen en roeien met de riemen die ik heb en zelf mogelijkheden creëren. Of nou ja, proberen mogelijkheden door onmogelijkheden te zien. Of door je angsten heen?
‘’Angst is geen slechte raadgever, wel een goede graadmeter’’
Judith Evelien
Angst is geen slechte raadgever, wel een goede graadmeter. Zo blijkt maar weer. Als ik angstig ben, hoeft dat niet perse te betekenen dat ik moet overleven en vluchten. Al is dat wel wat alles in mij dan roept! In mijn geval betekende het dat ik even moest vertragen. Stilstaan en me laten overspoelen door die angst. Wat kon er nou gebeuren? Dat is wat ik mij afvroeg en wat ik voor mezelf af ging strepen. In het ergste geval kwam ik een tijdje zonder werk thuis te zitten. Leuk is anders, maar als dat het ergste was, waar wilde ik dan zo hard van wegrennen?
Ook als ik thuis zou komen te zitten, zou ik mijn rugzakje nog kunnen vullen met groei. Dat was nou exact de reden dat ik van baan ben veranderd. Dus eigenlijk heb ik mijn doel al behaald, wat de uitkomst ook zal zijn over een tijdje. Het feit dat mijn verwachtingen anders uitvielen en ik het lastiger vond dan ik had voorzien en meteen in het diepe werd gegooid, dat doet daar niets aan af. Al zijn dit wel zaken die ervoor zorgen dat de angst wordt versterkt en daarmee ook de oncomfortabelheid. Het liet me echter ook inzien hoe ik het afgelopen jaar ben gegroeid en hoe ik in mijn kracht ben gaan staan. Angst en oncomfortabelheid is daarmee niet perse verkeerd. Ik hoef me daardoor niet te laten belemmeren en/ of te weerhouden. Het kan juist ook een extra motivatie en bevestiging zijn van mijn kracht. Al voelt dat in de eerste instantie juist helemaal niet zo. Omdenken noemen ze dat geloof ik.
Ik heb niets te verliezen!
What about het gunstigste geval dan? Nou, in dat geval zou de uitkomst precies hetzelfde zijn als in het ergste geval. Conclusie: Ik heb niets te verliezen en kan mijn angst met een gerust hart laten regeren. Zo kan ik mijn angst nog beter vertalen als een signaal van groei en hoef ik er niet meer zo bang voor te zijn. Bang voor angst. Het klinkt eigenlijk wel grappig. Want als ik bang bent voor angst, ben ik ook bang voor groei. Maar het is een logisch gevolg van mijn wereld die groter wordt door die groei. Dat moet ik me weer eigen maken en daarin zit die uitdaging verscholen.
Lees ook:
Wat een onstuimig jaar
Van gespannen naar ontspannen
In ontmoeting met je pijn
Het is eng, maar ik ga het toch doen!
Ik ben meer mezelf dan ooit
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Volg mij dan ook op Instagram: @judithevelien
