‘’Dan vraag je een UWV uitkering aan en dan ga je even twee maanden lekker rustig aan doen…’’ Zo probeerde mijn toenmalige manager het eindeproeftijdgesprek toch nog een beetje op een positieve manier af te sluiten en er een mooie draai aan te geven. Of luchtig. Denk ik? Een zin die me nog lang heeft achtervolgd en nagalmde in mijn hoofd. Met die zin kwam mijn nieuwe avontuur abrupt ten einde. Nou ja, abrupt? Laten we het ‘’bruut’’ noemen. Mijn sprong in het diepe werd onderbroken, ik had alleen geen parachute voor een zachte landing.
Werden mijn gedachten nu gemanifesteerd?
Was dit mijn straf voor het verlangen naar wat rust? Had ik eindelijk waar ik de afgelopen twee jaar heel hard naar toe had gewerkt…tenminste, dat dacht ik… en dan word ik er nog best moe van ook. Ja, dat is natuurlijk vragen om afstraffing! Hadden mijn heimelijke gedachten zich stilzwijgend gemanifesteerd in een manufrustratie? Of blijkt manifesteren niets meer dan verkapte karma te zijn? Ik krijg altijd nogal jeuk van de term ‘manifesteren.’ Alsof alles je maar aan komt waaien zolang je maar graag genoeg wil. Je gedachten leiden je naar je bestemming. Mag ik even een teiltje? Ik weet nu wel beter. Kut is de afkorting voor karma en manufrustratie. Dat vat de boel heel mooi samen.
Het zat me hoog
Ik wilde rust in de zin van, even bezinken wat er allemaal was gebeurd in korte tijd. Even bijtanken in de zomervakantie. Dat. Heel menselijk denk ik. Dat zocht ik nou niet perse in twee maanden even lekker rustig aan doen en het trekken van een uitkeringkje. Ja, die rot zin zit me hoog, zoals je kut…eh, kunt merken.
Mijn hart volgen was zo makkelijk nog niet
Ik had het gevoel alsof de afgelopen twee jaren een uit de kluiten gewassen wipe-out-stormbaan waren geweest. Vol goede moed en vol energie stortte ik me er vol overgave in.
Dit varkentje zou ik wel even wassen! De eerste klap lachte ik nog en proestend krabbelde ik weer op. Het voelde niet persoonlijk. Na de derde klap drong het tot me door dat mijn romantische beeld van mijn hart volgen, er in de realiteit iets anders uit zag. Ik had bedacht dat ik na het verlaten van mijn toenmalige werkplek, waar ik maar liefst 9 jaar met heel veel toewijding en plezier had gewerkt, wederom een fijne werkplek zou vinden waar ik meteen helemaal op mijn plek zat en dat ik me daar een slag in de rondte ging… (Nee, Judith… houd het netjes, geen schunnige grap nu) ontwikkelen en van een lelijk eendje zou ik me tot die mooie zwaan ontpoppen en daarna zou ik van een rups in een vlinder veranderen. Ik zag het al helemaal voor me. Niets was minder waar. Ik belande in een never-ending-wipe-out-stormbaan waar ik verfomfaaider uit kwam dan dat ik er in ging. Toen ik eindelijk de finish had bereikt vroeg ik me het volgende af; ‘’What the fuck has just happened?!’’ Dat gevoel…
Naïviteit is zo dom nog niet
Wat dat betreft kon ik de ‘rust’ goed gebruiken. Al was dit niet de rust die ik zelf bedacht had. Het leverde in de eerste instantie alleen maar onrust op. Hoe nu verder? Maar ook de onzekerheid over hoe de komende tijd er uit zou zien. Ontredderd. Daarnaast merkte ik dat ik best een optater had gehad. Er was niet zo netjes met mij omgegaan en daar had ik last van. ‘’Niet zo netjes’’ is hierin een understatement. De magische goocheltrucs van de familie Kazan en Klok samen, verbleken bij de immense magie waarmee deze organisatie de invulling van de functie waar ik op had gesolliciteerd in het tijdsbestek van een natte scheet een totaal andere inhoud kon geven. Dat resulteerde er uiteindelijk in dat de match die er ogenschijnlijk leek te zijn, minstens net zo’n grote illusie was als de magie van deze goocheltrucs.
Een goocheltruc is niets aan wanneer je je niet onder laat dompelen in de magie waardoor de illusie even niet bestaat.
Judith Evelien
Het rotsvaste vertrouwen wat ik al die tijd had gehad, leek zowaar wat aangetast. Tegelijkertijd was dat het enige wat ik nog had. Want één ding had ik wel geleerd; ik moet het van mezelf hebben! Zoals ik mijn romantische bubbel steeds meer begon te verafschuwen, zag ik in dat deze naïviteit eigenlijk een gave is. Het helpt me de goedheid in alles te blijven zien. Om even in de categorie goochelen te blijven: een goocheltruc is immers niets aan wanneer je je niet onder laat dompelen in de magie waardoor de illusie even niet bestaat. Het is een bouwsteen voor het rotsvaste vertrouwen. En dan niet zozeer in de ander, maar des te meer in mezelf. Hoe gek ook, nee… dat zeg ik verkeerd, hoe bijzonder ook, de uitglijders zorgden er allerminst voor dat ik het bijltje er bij neergooide. Het werd juist mijn kompas en het gaf me richting. Ik werd er nog gretiger van. Als ik me al afvroeg waar tegenslag goed voor is, dan is dit het antwoord. Dat bijltje heeft echter wel twee kanten, die andere kant maakte me namelijk ook een schijtlijster. Hoe stoer dit allemaal ook klinkt, op je bek gaan doet namelijk ook best wel pijn. Daar waar ik me juist gesterkt voelde, liep ik ook deuken op. Dat maakt het volgen van mijn hart zo kwetsbaar. Dat maakt het aangaan van een nieuw avontuur spannend. Dat maakt dat vertrouwen blijven houden onzeker maakt.
Zo dom is naïviteit dus niet.
Al vrij snel na dat debacle met deze laatste organisatie, stuitte ik op een vacature waar ik twee jaar geleden niet eens van durfde te dromen. Als ik die never-ending-wipe-out-stormbaan niet had getrotseerd, had ik me nooit zeker genoeg gevoeld om het vertrouwen te hebben om voor die vacature te gaan. De optater die ik opliep en die me eerst verdoofde, liet me tegelijk ook voelen. Ik zou geen genoegen meer nemen met minder. Die keuze maakte ik twee jaar geleden al, alleen wist ik hier toen nog niet de ware betekenis en consequenties van. Mijn onzekerheid gaf mijn vertrouwen een boost en maakte me zeker genoeg om op mezelf te vertrouwen en dat ik bleef geloven in magie. Want zonder magie kun je niet goochelen.
Manifesteren kun je leren
Het lukte me om die baan te manifesteren, want ik geloof in karma. Je komt toe wat je verdient. Niet door het te denken, maar door het te doen. Of nou ja, voordat je iets kunt doen, moet je het wel eerst hebben bedacht. Detail! Door alleen maar te blijven denken, blijven dromen om te koesteren en worden ze niet waargemaakt. Dromen zijn er om te ontkoesteren! Goed, genoeg gezeverd en gezweefteefd; Na maar liefst drie maanden een uitkeringkje te hebben getrokken en even lekker rustig aan te hebben gedaan door onrustig te zijn, start er morgen weer een nieuw avontuur voor mij! Vanaf morgen gaat mijn hart mij maar eens een keertje volgen. Ik ben er moe van…
Lees ook:
Je hart volgen is makkelijker gezegd dan gedaan
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Volg mij dan ook op Instagram: @judithevelien
