Als ik als een verzopen katje, mijn natte haren uit mijn gezicht vegend, de supermarkt binnenloop, komt een alleraardigste verschijning mij tegemoet lopen. ‘’Lekker hapje!’’, denk ik nog. Om me meteen daarna af te vragen wat de leeftijd van dit zogenaamde lekkere hapje eigenlijk is en of dit niet onder seksuele grensoverschrijdende gedachten valt? Is dat ook strafbaar? Geen levensvragen waar ik me lang over buig, want het veeleisende boodschappenlijstje eist zijn aandacht weer op. Of haar aandacht…of hen. Ja, weet ik veel hoe dit tegenwoordig werkt! Voor hetzelfde geld heb je straks een boodschappenlijstje die zich gediscrimineerd of onheus bejegend voelt. Kan allemaal in deze bizarre tijden.
Bonuskaart of airmiles?
Als ik even later mijn met zorg geselecteerde boodschapjes sta te scannen, komt er iemand naast me staan om hetzelfde te doen. Vlak daarna klinkt een vriendelijke stem die mij vraagt of ik misschien een bonuskaart heb waar hij even gebruik van mag maken. Als ik op kijk, is het dat lekkere hapje van even daarvoor.
Hij zei u tegen me…
‘’U?!’’ Zegt hij nou écht ‘’U’’ tegen mij?! Nog niet eens zolang geleden vielen mensen nog van hun stoel af toen zij ontdekten dat ik mijn twintiger jaren laaaaaang geleden al achter mij had gelaten en dit ettertje, eh sorry…deze beleefde jongeman gaat nu even tof lopen doen met ‘’U?’’ Die ene nietszeggende letter die eigenlijk een vertaling is van de generatiekloof tussen ons en de uitspraak, ‘’leeftijd is slechts een getal’’, meteen onderuit schopt. Die ‘U’ die staat voor een mevrouw. Een me-vrouw. Ik merk dat ik een beetje binnensmonds moet spugen. Met vrouw kan ik nog wel leven, maar ‘mevrouw’ is nog een brug te ver voor me. Ik ben eigenlijk nog aan het verwerken dat ik geen meisje meer ben.
Ik ben meer een hork dan een u
Als ik hem in zijn bruine ogen kijk om hem dit even ongezout te verkondigen, zijn daar mijn seksueel grensoverschrijdende gedachten die mij van deze onaardige reactie weerhouden en die generatiekloof meteen teniet doet; subtiel raakt mijn tong mijn lippen, knipper ik verleidelijk met mijn ogen en met een zwoele stem geef ik aan dat ik nog wel meer dan een bonuskaart in de aanbieding heb. Leuke woordspeling! Ho stop…dat zei ik dus niet écht hé, dat waren wederom mijn vunzige gedachten. Ik hield me in en gaf een maatschappelijk verantwoord antwoord waarin ik deed alsof ik die ‘’U’’ tolereerde, alsof ik er al aan was gewend en dit de normaalste zaak van de wereld voor mij was. Dat vereiste wel de nodige acting skills. Fijn dat dat mijn tweede natuur is en moeiteloos gaf ik antwoord in mijn ‘U’ rol. Wat dat dan ook moge zijn. De beste rol die ik ooit speelde als ik erop terugkijk. Want ik ben helemaal geen U! Nee toch? Ik ben toch een typische ‘’Je’’? Letterlijk, want ik heet Judith Evelien. De omschrijving ‘hork’ past mij beter.
Mijn gedachten nemen makkelijk een loopje met me
Toegegeven, ik heb regelmatig last van dit verschijnsel. Welk verschijnsel? Grensoverschrijdende gedachten. In iedere categorie. Als het niet seksueel grensoverschrijdend is, dan is het wel als een lompe, grofgebekte bouwvakker. Creatief met vloeken. Hoe grover, hoe beter. Hoewel, ik heb er niet perse last van. Het kan me weleens afleiden van prioriteiten. Ik kan me dan natuurlijk afvragen wat nou écht prioriteiten zijn… maar daar gaat het nu even niet over. Het voordeel hiervan is dat ik dat redelijk kan onderdrukken. Hihi… het woord ‘’rukken’’ zit in het woord onderdrukken. Zei ik dat nou hardop? Dan ben ik toch slechter in dat onderrukk…eh, onderdrukken dan ik zelf denk. Zie je nu hoe makkelijk mijn gedachten een loopje met mij kunnen nemen? Ook van deze laatste zin kan ik weer iets smerigs maken. Ik zal het je besparen. Gelukkig is er niemand die hier last van heeft en ben ik enige die weet heeft van mijn bedorven gedachtenkronkels. Oké, oké… en op een enkel slachtoffer na dan. Daarom ben ik ook beste vrienden met mezelf.
Hij maakte iets los in mij
Hoe dan ook, deze keurige jongeman maakte iets los in mij. Heel verleidelijk om me nu weer mee te laten voeren door obscene gedachten, ik doe het niet.
Waar sta ik nu eigenlijk?
Waar bevind ik mij nu? Ben ik nu die vrouw van middelbare leeftijd? Oei, wat klinkt dat heftig! Of ben ik nog die jonge blom die eeuwig 25 is? Het voelt een beetje als; I’m not a girl, not yet a woman. Met het verschil dat ik in werkelijkheid allang die woman ben. Ik voel me alleen niet zo. Of wel, maar toch ook weer niet. Nou ja, zie je? Verwarring alom. Aan de ene kant nog jong en vitaal en aan de andere kant lonkt toch dat waar ik nog niet aan wil. Aan YOLO? Ja, die YOLO komt inderdaad angstvallig dichtbij. Je weet niet waar YOLO voor staat? Oei… dan ben jij ook een ‘u’! You Only Live Once…
De ene na de andere contradictie volgt elkaar op. Ik wil niet heel vervelend doen, maar het woord ‘contradictie’ is ook een grappig woord! Waarom? Zeg het maar eens hardop met de nadruk op de eerste vier letters…
Judith Evelien
De ene na de andere contradictie volgt elkaar op. Ik wil niet heel vervelend doen, maar het woord ‘contradictie’ is ook een grappig woord! Waarom? Zeg het maar eens hardop met de nadruk op de eerste vier letters.
Het was toch pas gisteren?
Het was toch pas gisteren dat ik geen fles alcohol mee kreeg zonder me te identificeren? Het was toch pas gisteren dat ik de club niet in kwam vanwege mijn jeugdige uitstraling? Het was toch pas vorig jaar dat ik afstudeerde en op eigen benen ging staan? Het was toch pas vorige week dat ik besloot dat ik nu wel klaar was voor kinderen? Niets blijkt minder waar! Later als ik groot ben is nu echt al een tijdje aangebroken. Het grotenmensenleven is al een tijdje begonnen, de eerste grijze haren glinsteren al en de overgang staat al vanaf een afstandje te lonken.
Wat is dat nou?
Nadat hij af had gerekend en ik mijn bonuskaart terug heb gekregen, wil de jongeman zijn betaalpas weer in zijn portemonnee wurmen. Hij blijkt beide handen hiervoor nodig te hebben en wanneer hij zijn boodschappentas even loslaat en deze uit balans raakt en dreigt op de grond te vallen, laat hij zijn portemonnee los. Deze valt samen met zijn betaalpas pardoes op de grond. Door de klap glipt er nog een pasje vanuit zijn portemonnee op de grond. Huh? Is dat nou een bonuskaart?!
Hij grist gauw zijn spulletjes bij elkaar, kijkt even op en terwijl hij er op een drafje vandoor huppelt, roept hij me na dat hij me gewoon een lekker wijf vindt. Beduusd blijf ik even staan en kijk hem na. Ik ben zo van mijn apropos dat er zelfs geen schunnige gedachten oppoppen. Geen gevatte opmerking. Niets overschrijdends. Het is stil van mijn kant. Wat een smeerlap! Dat zeg je toch niet…?
Lees ook:
Wat zie je er goed uit voor je leeftijd!
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Volg mij dan ook op Instagram: @judithevelien
Oh ik had een gierende smiley geplaatst maar die doet het dus niet. Dan maar zo…:D
Zo doet ‘ie ’t wel!
Wilde ik mij eerst DIRECT aanmelden voor een cursus scheldwoorden (met trucs om ze op het juiste moment te herinneren, want tja….. u….), bleek je toch ineens met je mond vol tanden te staan! Hilarisch!!