judith-it

Buitensluiten. Dat is toch iets wat alleen maar op de basisschool gebeurt? Ha, nee hoor. Het komt voor bij alle leeftijden.

We bleven met zijn tweetjes over

Zo ondervonden mijn wederhelft en ik dat onlangs bij een huwelijk waar we, buiten het bruidspaar om, vrijwel niemand kende. We namen plaats aan een tafeltje waar vervolgens de overige stoelen één voor één werden geconfisqueerd. De een vroeg het ons netjes, de ander moffelde een stoel weg zonder ons aan te kijken. Bij de laatste stoel werd ineens pijnlijk duidelijk dat wij met zijn tweetjes overbleven en uit beleefdheid werden we toen uitgenodigd om bij hen aan te schuiven. Daar bedankten we vriendelijk voor, want het zou het ongemak en de geforceerdheid alleen maar vergroten.

Zo zaten we binnen twintig minuten na aanvang op ons eigen eiland en promoveerden we ons in een mum van tijd tot de twee vreemde eenden in de bijt

Judith Evelien

Zo zaten we binnen twintig minuten na aanvang op ons eigen eiland en promoveerden we ons in een mum van tijd tot de twee vreemde eenden in de bijt. Dit tafereel voerde me weer even terug naar de basisschoolperiode, daar wisselden tijden van erbij horen en afgestoten worden elkaar in een oogwenk af. Het ene moment ben je nog besties for life, het volgende moment stond je er alleen voor.
Ik zie het ook bij mijn kinderen. Het wordt vooral ingezet als chantagemiddel en manipulatie. Al klinkt dat welllicht wel wat zwaar. Kinderen zijn zich er op zeer jonge leeftijd al van bewust dat het fijn is om ergens aansluiting bij te hebben en dat dit een uitstekend pressiemiddel kan zijn om je zin door te drijven wanneer een ander iets doet waar je niet van bent gediend of juist iets niet doet wat je wel graag zou willen. Op die leeftijd is het vooral nog een uiting van onhandigheid en een gebrek aan empathisch vermogen en geweten. Elementen die dan nog volop in ontwikkeling zijn. Dit aspect is daar een onderdeel van. Als ze wat ouder zijn, hebben ze als het goed is de lessen geleerd die hen in laat zien dat buitensluiten not done is.

Ook volwassenen sluiten elkaar buiten

Iets wat den volwassen mens allang ontwikkeld heeft. Toch blijft dit een verschijnsel die ook dan nog voor komt. Ondanks dat je als volwassene heel goed weet hoe pijnlijk en kwetsend dat kan zijn, gebeurt het nog wel! Dat maakt het des te kwetsender. Je zou bijna zeggen dat het dan moedwillig gebeurt. Al weet ik dat dit vaak wat genuanceerder ligt, want het gebeurt juist vaak omdat men een ander niet voor het hoofd wil stoten. Iemand zeggen dat je diegene ergens niet bij wilt hebben, is misschien nog wel pijnlijker dan iemand dan maar niet uitnodigen. ‘’Vat het niet persoonlijk op, maar we hebben je er liever niet bij…’’ Mja… komt niet heel sympathiek over.
Toch zie ik negeren als een vorm van geweld. Mijn voorkeur zou er dan toch naar uitgaan dat iemand mij vertelt dat ik ergens niet welkom ben. Ik kan dan alleen niet garanderen dat ik dat niet persoonlijk opvat. Tja, wat dan te doen in een dergelijke situatie? Lastig hoor. Ook als je volwassen bent!

We stevenen af op een tweedeling

De laatste tijd lees en hoor ik steeds meer berichten over buitensluiting met betrekking tot de coronamaatregelen. Langzaam maar zeker wordt duidelijk dat er een tweedeling ontstaat tussen de zogenaamde gevaccineerden en de niet gevaccineerden. Wederzijds respect is vaak ver te zoeken. Wat erg jammer is, want dat vergroot de afstand en het onbegrip. Een zogenaamde vrije keuze die helemaal niet zo vrij blijkt, want wanneer je je niet laat prikken, worden er steeds meer vrijheden onder je voeten vandaan geslagen. Er wordt gewiekst ingespeeld op het geweten en het verantwoordelijkheidsgevoel van ieder individu. Elementen die invloed hebben op je schuldgevoel. Tel dit bij elkaar op en er ontstaat aan knap staaltje manipulatie die uitstekend dient als chantage en pressiemiddel. Mensen zijn daar gevoelig voor.

Niemand wil het buitenbeentje zijn en niemand wil buiten worden gesloten!

Judith Evelien

Niemand wil het buitenbeentje zijn en niemand wil buiten worden gesloten! Maar doe je niet wat de meerderheid doet, tja… dan is dat wel de consequentie en dan is het zogenaamd ook nog je eigen schuld. Door trouw te blijven aan je eigen integriteit, stuit je een ander tegen de borst. Is er dan nog een keuze?

Je doet het voor een ander

Ik las laatst een mooie vergelijking, ‘’Als je je rijbewijs niet haalt, dan mag je ook niet autorijden en dan moet je je daarbij neerleggen!’’ Dat klopt. Maar als ik mijn rijbewijs niet haal, dan zijn er nog tal van andere alternatieven om mijn bestemming te bereiken. Wat is er mis met weloverwogen een besluit maken? Niet vandaag, niet morgen. Wellicht nooit? Of wanneer blijkt dat het over twee of drie jaar nog steeds zo nijpend is, dat er dan een besluit wordt genomen? Weloverwogen je besluit nemen heeft toch niets met complottheorieën te maken of het ontkennen van corona?
Mijn rijbewijs kan ik toch altijd nog halen? Dat hoeft toch ook niet vandaag of morgen? Als we het dan toch over het behalen van het rijbewijs hebben, ik ben er niet verantwoordelijk voor dat een ander zijn rijbewijs haalt. Net zo min als een ander dat voor mij is. Je haalt je rijbewijs niet voor een ander en een ander doet dat ook niet voor jou. Zo, dan is de vergelijking nu compleet.

Vaccineren in ruil voor vrijheden

Ik vind het best schrijnend dat mensen nu een besluit maken met als basis om weer vrijheden terug te krijgen en om nergens in buiten te worden gesloten in plaats van gebaseerd op hun gezondheid. Want daar zou het om moeten gaan. Ik vind het schrijnend dat mensen buiten worden gesloten omdat zij trouw blijven aan hen zelf.

Als iedereen aan zichzelf denkt, dan wordt er aan iedereen gedacht!

Loesje

Als iedereen aan zichzelf denkt, dan wordt er aan iedereen gedacht! Zo kun je het dus ook samen doen… Want als het grootste deel beschermd is met een zogeheten vaccinatie, dan moeten die enkelingen die daar niet voor kiezen, geen bedreiging meer vormen. ”Ja, als iedereen zo denkt, dan’…” Hoor ik vaak. Nou, dat is dus niet zo. Dus wat is dan het probleem?

Waar gaat dit heen… ?

Nog niet zo lang geleden was er grote ophef over hiaten in medische privacy. Ineens lijkt dit geen issue meer. Te pas en te onpas mag je nu bewijzen dat je getest danwel gevaccineerd bent. Wat is de volgende stap? Moet ik binnenkort ook laten zien dat ik vrij ben van geslachtsziekten als ik ergens gebruik wil maken van het toilet? Moet ik eerst mijn slipje bij de kassa laten zien voordat ik een pakje maandverband meekrijg? U bent zwanger? Ha, bewijs eerst maar eens dat u seks heeft gehad!

Ik ben kritisch, niet gek of egoïstisch

De stoeltjes worden één voor één van mijn tafeltje weggenomen. De ene doet dat met een lach en vraagt er vriendelijk om, de ander kijkt je niet eens aan en interesseert zich niet en weer een ander gaat het toch aan het hart dat ik alleen over blijf aan de tafel en nodigt me uit om bij hen te komen zitten…Ik blijf wel gewoon aan mijn eigen tafeltje zitten en weeg mijn afwegingen zorgvuldig af. Ik heb respect voor ieder zijn afwegingen. Wel- of niet? Het is aan jou. Als het voor jou goed voelt, dan is het goed. Waarom je welke keuze maakt gaat mij niets aan. Ik zal je in ieder geval niet buitensluiten en je mag altijd aan mijn tafeltje komen zitten. Als je dat tenminste wel aandurft met mij…

Ach, over niet al te lange tijd staan we allemaal weer op gelijke voet. Want een derde vaccinatie of een jaarlijks terugkerende vaccinatie ligt op de loer! Al die consternatie voor niets en dan blijkt hoe fijn je eigen tafeltje eigenlijk is. Wees maar gewoon een beetje lief voor elkaar in deze k*t tijd…

Lees ook:

Be like corona, maak geen onderscheid!

---

Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Volg mij dan ook op Instagram: @judithevelien

---

• 

•