Ik schreef al eens eerder over onbegrip en vooroordelen in relatie tot een zelfverkozen dood. Een onderwerp waarin je op onbegrip kunt stuiten, vooral door onwetendheid. Dit is echter niet het enige thema of onderwerp waar je onbegrip kunt vinden. Dit is er op vele vlakken en in vele gradaties en het is moeilijk om mee om te gaan. Ik kwam het bijvoorbeeld ook tegen rondom de mentale ziekte van mijn moeder. Zij kampte met depressies en psychoses. Als je dat niet van dichtbij hebt meegemaakt, dan is het lastig je voor te stellen wat dit betekent en inhoudt en dan kunnen er misvattingen ontstaan die tot onbegrip leiden. Ik kwam ook onbegrip tegen bij rouwen. En ik stuit ook weleens op onbegrip bij bepaalde keuzes en denkwijzen die ik erop nahoud. Dit zal herkenbaar zijn voor velen. Iedereen zal zich in zekere mate weleens onbegrepen hebben gevoeld. De ene keer was dat moeilijker te verkroppen dan de andere keer.
Onbegrip is onwetendheid van een ander
Zoals ik al zei, onbegrip is er in alle soorten en maten. Inmiddels kan ik onbegrip zien als onwetendheid van een ander. Dat werkt twee kanten uit. Ook ik kan onbegripvol overkomen wanneer ik onwetend in iets ben. Dat bedoel ik eigenlijk nooit opzettelijk. Het is dan niet mijn intentie om iemand bewust te kwetsen of pijn te doen. Voor mij was het een manier om mijn betrokkenheid of medeleven te tonen. Helaas op een verkeerde wijze, want mijn onwetendheid zorgde er dan voor dat ik iets ongepasts of pijnlijks zei. En weet je? Dat heb ik liever dan dat ik iemand negeer. Uit ervaring weet ik namelijk dat dat pas echt heel erg kwetsend en eenzaam is. Voor een opmerking die verkeerd valt kan ik mijn excuses maken en het kan een ingang zijn om, om verheldering te vragen, zodat ik wel aansluiting kan vinden bij de onmacht van een ander. Je moet dit wel kunnen. Of durven. Want vaak wordt dit niet gedaan om een ander niet nog meer verdriet te doen.
Begrip voor onbegrip helpt helen
Als ik er vanuit ga dat een ander mij niet opzettelijk pijn doet door onbegrip, dan vind ik het makkelijker om mee om te gaan. Ik kan dan zelf kiezen wat ik met de onwetendheid van een ander doe. Laat ik het daarbij? Of kies ik ervoor om uit te leggen waarom ik me onbegrepen voel? Op deze manier heb ik de controle over de onbegrip van een ander en kan ik zelf bepalen hoe ik dat ontvang. Begrip voor onbegrip werkt helend. Althans, voor mij wel! Het is wel iets wat ik moest leren. Want onbegrip triggert bij mij ook weerstand en boosheid. Als het me lukt om dat even te parkeren, dan maakt dat plaats voor berusting en komt er ruimte voor wederbegrip. Onbegrip is vaak gebaseerd op onwetendheid en dat is iets wat je iemand niet kwalijk kunt nemen. Dat neemt niet weg dat je je hierdoor eenzaam kunt voelen en je je boos of gekwetst kunt voelen. Dat mag ook best, want er is weinig waar je meer steun uit kunt halen dan wanneer je je begrepen voelt. Wanneer je je begrepen voelt, nodigt dat uit tot delen. Mede daarom is het denk ik zo belangrijk dat de kracht van ‘’begrip voor onbegrip’’ niet onderschat moet worden! Want daarmee blijft ruimte om te delen in stand gehouden. Wanneer er ruimte is om te delen, is er ook ruimte om te helen en krijgt eenzaamheid minder kans. Eenzaamheid zorgt vaak voor verstarring en bevriezing en werkt belemmerend in het helen.
‘’Onwetendheid is geen excuus voor een gebrek aan inlevingsvermogen’’
Judith Evelien
Als ik voor mezelf spreek, wil ik ook niet altijd en aan iedereen een uitleg geven. Dat hoeft ook niet, ik hoef me ook niet voor iedereen te verantwoorden (Want zo kan het natuurlijk ook voelen) en ik voel ook niet bij iedereen de behoefte om dingen uit te leggen. Dus probeer ik voor mezelf het onderscheid te maken tussen die twee elementen:
1) Begrip voor onbegrip werkt helend
2) Onwetendheid is geen excuus voor gebrek aan inlevingsvermogen
Als ik voor mezelf duidelijk heb of ik te maken heb met 1 of 2, dan kan ik makkelijker een afweging maken voor mezelf wat ik met het onbegrip van die ander wil en wat het met me doet. Vaak wordt het dan wat makkelijker om het naast me neer te leggen wanneer ik merk dat het om 2 gaat. Echter vind ik onwetendheid geen excuus voor een gebrek aan inlevingsvermogen. Want ook wanneer het moeilijk is om je te verplaatsen in andermans situatie, kun je je nog wel inlevend opstellen. Je hoeft niet alles te begrijpen om toch een beetje respectvol te blijven. Bedankt voor uw begrip!
Nog even een reminder:
Lees ook:
Hoe om te gaan met vooroordelen en onbegrip bij zelfdoding?
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Volg mij dan ook op Instagram: @judithevelien
Knap geschreven!
Ik denk inderdaad dat veel onbegrip voortkomt uit onwetendheid.
En dat dat geen excuus is voor onbegrip ben ik met je eens.
Je kunt ook vragen stellen, en op die manier proberen begrip te krijgen, of op zijn minst niet te oordelen….
Knuffel!
Precies! Vooral dat laatste. Ook een knuffel voor jou!
Juud mooi beschreven. Zeker voor mij geldt dat onbegrip ook stress verhogend kan zijn en leidt naar irritatie. Of je ontvangt onbegrip op gevoels nivo dan is de keus aan jou wat je er mee kan of doet ❤️
Mooi en fijn dat je je daar je weg in hebt gevonden, want idd…onbegrip kan je een flinke trap onderuit geven!