‘’Nee, rot op!’’ Krijg ik als reactie wanneer ik mijn leeftijd verraad. Het kwam ter sprake toen ik opgetogen vertelde dat ik 3 kinderen had, waarvan de oudste 13 jaar. ‘’Ik ben nog aan het verwerken dat ik 40 werd!’’ Reageer ik terug. En dat was vier jaar geleden…
Nooit eerder was ik zo oud geschat
‘’Ik zou je een jaar of 37 geven!’’ Wordt er uitgelaten geroepen. Ik frons mijn wenkbrauwen. Nooit eerder was ik zó oud geschat. Mijn leven lang word ik altijd aanzienlijk jonger geschat dan ik daadwerkelijk ben. Tot dusver kwam het nooit hoger dan eind twintig en begin dertig, met soms nog een uitschieter naar halverwege de twintig. Enthousiast ga ik mee in haar verwondering en ondertussen vervloek ik haar stilletjes in mijn hoofd. Dit moet ik ook even verwerken geloof ik, maar ik laat het niet merken.
Het ligt gevoeliger dan ik toe wil geven
Mijn leeftijd vind ik een lastig ding en het ligt stiekem wat gevoeliger dan ik eigenlijk toe wil geven. Het was toch pas gisteren dat ik 30 werd en nog niet zo heel lang geleden vierden we toch mijn 20e verjaardag? Over mijn 18e gaan we het niet eens meer hebben! Leeftijden welke ik destijds al hele mijlpalen vond. Nu lach ik erom, maar eigenlijk is het om te janken.
Het leven raast aan me voorbij
Te jong om de pijp uit te gaan en te oud voor ‘Later als ik groot ben.’ Te jong om achter de Geraniums te zitten, de perfecte leeftijd voor het kweken van Geraniums. Zodat ik er, in die later, achter kan gaan zitten. Mijn hoogtijdagen liggen achter mij en de aftakeling ligt in het vooruitzicht. De toekomst van toen, is het heden geworden. Bam! In een split second. Zo voelt het. What the fuck just happened?! Ik knipper even met mijn ogen, laat een scheet, haal een keer adem en ik heb mijn halve leven er ineens opzitten. Dat is eng! Waarom? Omdat ik er geen grip op heb! Geen zeggenschap, geen pauzeknop… niets. Het leven raast letterlijk aan mij voorbij.
Ben ik net de pubertijd uit, ga ik er met een rotgang weer in
Dan heb ik het nog niet gehad over wildgroei aan haren op plekken waarvan ik het bestaan niet eens wist. De eerste grijze haren dienen zich aan en dan niet alleen op mijn hoofd. Enige tijd geleden ontdekte ik ook al eens een verdwaalde grijze haar in mijn schaamh… wenkbrauw. Ben ik net de pubertijd uit, ga ik er met een rotgang weer in, maar dan omgekeerd?
Wat zie jij er goed uit! Voor je leeftijd…
Ik zie er nu goed uit voor mijn leeftijd. Dat is ook een categorie waarbinnen ik nu val. Hoe verneuk je een compliment?! Zo dus. Ik zie er goed uit dankzij mijn leeftijd, niet ondanks mijn leeftijd. Er wordt toch altijd gezegd dat leeftijd maar een getal is? Ha, als ik voorgaande verkapte compliment moet geloven, klopt daar dus geen verschrompelde balzak van. Om ook maar even iets mannelijks erbij te betrekken. Geen idee waarom eigenlijk. Is gewoon even afreageren denk ik. Lucht het op? Niet perse.
Maak je toch niet druk
Graag wil ik nog even onder de aandacht brengen dat ik me ineens druk maak over dingen waarvan ik nooit heb geweten dat ik me hier druk om zou kunnen maken. Als ik me niet druk maak, maak ik me druk omdat ik me niet druk maak! Al moet ik er wel bij zeggen dat ik me over dingen waar ik me voorheen juist heel druk over kon maken, dit nu helemaal niet meer doe. Het heft elkaar dus weer mooi op. Je zou bijna denken dat dit een hele normale ontwikkeling is en hoort bij het ouder wor… eh, verspringen van een levensfase.
Als we het toch hebben over druk… als ik op drukke plekken kom dan denk ik tegenwoordig vrijwel altijd: ‘’Als iedereen hier nu even oprot, dan heb ik lekker alle ruimte.’’ Het komt regelmatig voor dat ik dit niet alleen denk maar dit ook hardop heb gezegd. Een gek fenomeen is dat, dat ik dingen ineens hardop ga zeggen. Ook wel bevrijdend overigens. Ach, asociaal is ook sociaal.
We gaan het er niet over hebben
Dan… at last but not least… Nu ben ik dan een zogeheten vrouw van middelbaaaa…nee, nee … een bepaalde leeftijd. Nog even en ik ga het ook nog hebben over mijn midlife…lalalala….nee, ga ik niet zeggen! Heb ik het al gehad over de overgang? Zo, zag je dat? Ik schreef dat enge woord in één keer voluit! Ik leer het wel… Al heb ik nog even voordat die bij me aanklopt. Denk ik?
Het moge duidelijk zijn dat ik een beetje van links- naar rechts zwalk. Op zoek naar mijn plek als vrouw in de levensfase waarin ik me nu bevind. Enerzijds ontkennend en niet willen weten, anderzijds op zoek naar houvast en antwoorden in het onbekende. Wil degene die al deze fases zo bedacht heeft, opstaan? Dan kan ik me daar eens fijn hormonaal op afreageren. Dit moet haast wel bedacht zijn door een kerel! Wellicht met een verschrompelde balzak.
Ik moest hier aan denken…
Misschien een gekke vergelijking, maar daar moet ik ineens aan denken: Ik kan me nog herinneren dat ik tijdens mijn eerste zwangerschap als de dood was voor de bevalling. Hoe verder ik in mijn zwangerschap kwam, hoe meer de angst plaats maakte voor; ‘’Hoe dat kind eruit komt maakt me niet uit, als het er maar uit komt!’’ Het eerste gedeelte van mijn zwangerschap had ik me dus voor niets zo druk lopen maken om de bevalling. Want toen het tijd was om te bevallen, had ik geen angst meer. Die laatste loodjes hebben een functie en zijn er niet voor niets, zo bleek toen. Zou het ongeveer hetzelfde gaan met ouder worden? Dat je terugkijkt op een prachtig leven en op een punt aankomt dat je niet meer bang bent voor de dood en het vergankelijke, maar er juist naar uitkijkt en dit rust geeft?
Daarover gesproken
Over bevallen gesproken, het kan hierbij toch ook niet anders dan dat een vent dit verzonnen heeft? Of een vrouwenhater? Wie bedenkt dat een meloen door een donut gat, correctie, ‘gaatje’, geperst moet worden? Dat zijn toch Spartaanse praktijken?! Ik las ooit ergens eens een spreuk wat erop neer kwam dat alle vrouwelijke problemen beginnen met mannen: MENstruatie, MENopauze, MENtal breakdowns. Oké, dan wel in het Engels. Maar typisch toch? Goed, dat even terzijde. Ik kan natuurlijk ook niet alles afschuiven op mannen, maar geef toe… toch wel even lekker om ergens met een vingertje naartoe te wijzen. Ja, ja, ik weet het… dan wijzen er vier naar mezelf.
Later is nu
Hoe dan ook, wat de oorzaak ook is, wie of wat de schuldige ook is… tijd is niet te stoppen en gaat ongenadig door. Ook als ik blijf stampvoeten. Het houdt geen rekening met mijn tere zieltje die er nog niet aan toe is zich in het later te bevinden. Later is nu!
Alle welbekende uitspraken zoals, leeftijd is slechts een getal en je bent zo oud/ jong als je, je voelt zijn slechts manieren om te ontkennen dat alles vergankelijk is en uiteindelijk kapot gaat. Alles is te fixen met de nodige hulpmiddelen, maar je leeftijd niet. Daar kan niet aan gesleuteld worden. Ik houd me er maar aan vast dat ik me nu druk zit te maken om niets en dat niets zich ook druk maakt om mij. Ik heb niet eens tijd om me druk te maken…
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Volg mij dan ook op Instagram: @judithevelien
