Ik hoor het mezelf nog zo zeggen; ‘’Alles gebeurt met een reden’’ of ‘’Ik probeer er het beste maar uit te halen, anders gebeurt het voor niets!’’ Dit is ook een herkenbare: ‘’Naar omstandigheden gaat het goed.’’ Mensen reageerden vooral vol bewondering als ik op deze wijze antwoordde. Een reactie die alles voor mij in stand hield en mij prikkelde om mijn sterk zijn in stand te houden. Het riep immers lovende reacties op!
Het klinkt allemaal inderdaad heel mooi en het klinkt vooral heel sterk. Bij mij ging het vooral om dat laatste: sterk zijn. Lange tijd moest ik sterk zijn om te overleven. Als ik mijn gevoel toe zou laten of het door zou dringen wat er gaande was of wat er allemaal was gebeurd, dan zou ik overweldigd worden en instorten. Dat kon ik me niet permitteren. Althans, zo zat het ingebakken in mijn systeem. Want met deze elementen vormde ik mijn fundament. Uit dat fundament groeide een rode draad. Bij mij was dat een rode draad van groot en sterk zijn. Mijn basis was hardnekkig en lange tijd niet uit te roeien. Overal stak het de kop op. Bij alles wat ik deed, zei en voelde.
Alles gebeurt met een reden. Toch?
Ik was niet anders gewend en dus herkende ik dat heel lang niet. Het hoorde bij mij en het was zoals ik deed. Zonder er bij na te denken deed ik wat ik deed zodra er een moeilijke tijd aanbrak. Lang heeft dit me ook overeind gehouden en lang heeft het me door de donkerste tijden van mijn leven gesleept.
Nadat mijn moeder overleed gleed ik op heftige wijze in deze overlevingsstand. Of anders gezegd, werd ik me steeds meer gewaar van dit systeem. Al verging de wereld, ik ging door waar ik was gebleven, ook als dit betekende dat dit in deze nieuwe context al lang niet meer haalbaar was en al betekende dit dat ik er helemaal aan onderdoor zou gaan. Het maakte niets uit. Dit gebeurde vast met een reden en dus stortte ik me op het analyseren van het hele gebeurde. Als ik maar wist wat de reden zou zijn, dan zou het zin hebben en kon ik weer verder en hoefde ik mijn gevoel niet aan te gaan. Verder zonder te voelen, zonder emoties.
Ik kreeg een geschiedenis van 26 jaar op mijn bordje
Inmiddels was ik ruim volwassen en begon ik barstjes te ontdekken in dit keiharde systeem. Het bleek zijn functie lange tijd geleden al te hebben verloren en ik kreeg plompverloren een geschiedenis van zesentwintig jaar geschiedenis op mijn bordje geslingerd. Zesentwintig jaar aan gevoel wat ik al die tijd keihard weg had gestopt om verder te kunnen en niet in te storten.
Want daar staan die stoere en sterke zinnetjes voor: ”Alles gebeurt met een reden” of, ”Ik probeer er het beste maar uit te halen, anders gebeurt het voor niets!’’ En; ”Naar omstandigheden gaat het goed.” Wat zijn dan die omstandigheden en wat betekenen deze voor mij? Niet alles gebeurt met een reden! Soms is iets gewoon ronduit kut en pijnlijk! Zonder reden, maar gewoon omdat het je overkomt of omdat je er doorheen moet. Dat doet pijn en dat is moeilijk om te voelen. Pijn is niet fijn, pijn is niet mooi. Pijn is moeilijk! En dus wilde ik het lang niet voelen.
Pijn is pas mooi als je het kunt aanvaarden. Pijn kan pas zijn functie vervullen, als het er mag zijn!
Judith Evelien
Het beste halen uit de narigheid die mij overkomt? Ik peins er niet meer over. Iets naars is iets naars en daar zal ik me bij neer moeten leggen en gewoon doorheen moeten. Ik ben nu zo ver dat ik eerst probeer te voelen voordat ik ga redeneren. Dan geef ik het confronterende, verdrietige en pijnlijke de ruimte er ook te zijn en dan kijk ik daarna wel of ik er een wijze les uit kan halen of dat ik er misschien het beste uit kan halen of er iets moois in zie. First things first! Lange tijd deed ik het precies andersom en ging ik voorbij aan een heel groot en belangrijk stuk van mezelf: mij! Geen idee had ik meer wat goed was voor mij en wat ik belangrijk vond. Was ik überhaupt belangrijk? Deed ik er toe? Niet als ik op oude voet door zou gaan.
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Volg mij dan ook op Instagram: @judithevelien