Vijftien jaar was ik en helemaal hoteldebotel van een jongen. Zo verliefd was ik in heel mijn prille leventje nog nooit eerder geweest! Nog steeds krijg ik er weke benen van als ik eraan terug denk. Het had allemaal zo mooi kunnen zijn, zo perfect. Op mijn huidige liefde van mijn leven na, ben ik nog nooit eerder in mijn leven zo vreselijk, ongelooflijk, bizar, ontzettend, heeeeel erg verliefd geweest. Wat was dat heerlijk! Alle opties lagen nog open en alles was nog mogelijk. Hoe verder weg hij van mij was, hoe meer ik naar hem verlangde. En ver weg was hij, dus vogel maar uit hoe groot dat verlangen dan moest zijn geweest. Die onbereikbaarheid zorgde er niet voor dat ik terug werd geroepen de realiteit in, nee hoor. Integendeel. Het zette mijn zweefteven modus op nog hogere toeren!
Loyaliteit staat hoog in mijn vaandel
Mijn naïviteit zegevierde destijds, ik zat in een bubbel die niemand lek kon prikken. Alles had ik al helemaal uitgestippeld en ik ging helemaal op in mijn picture perfect. Ooit op een mooie dag zouden we samen zijn en dan stond niets ons meer in de weg. Een lang en gelukkig leven wachtte ons in de toekomst, zo zou het zijn en zo zou het gaan. Voor mij nooit meer een ander, hij was hét en hij zou het voor mij blijven. Zo gaat dat bij echte liefde, dan kies je onvoorwaardelijk voor elkaar. Dat je elkaar eigenlijk nog helemaal niet kent, dat doet er dan helemaal niet toe. Echte liefde kent geen grenzen. Best lang was ik trouw aan dit principe. Want jong als ik was, had ik loyaliteit al hoog in mijn vaandel staan. Sommige dingen veranderen niet, daar is dit er eentje van.
De bubbel werd lek geprikt
Toch werd mijn naïviteit op een dag wreed onderuit gehaald. Van de een op de andere dag drong het mijn hersenpannetje binnen dat er niets van mijn overtuigingen terecht zou komen. Daarop was de liefde dan ook rigoureus voorbij en dan ook maar meteen verbroken. De weg was weer vrij en nieuwe principes werden geboren en ook de term ‘’onvoorwaardelijk’’ begon nu betekenis te krijgen. Of in ieder geval een andere of een nieuwe betekenis. Want zo onvoorwaardelijk was deze liefde dus niet. Voor onvoorwaardelijke liefde was blijkbaar meer nodig. Zo ging dat in de tijd dat ik vijftien en een beetje was. Heerlijk ongecompliceerd! Hoewel dat toen echt wel anders voelde hoor.
Zoals andere dingen weinig tot niet veranderen, daar veranderen andere dingen juist weer bij de vleet. Zo gaat dat in het leven, dat weet ik nu. Mijn naïviteit bestaat nog steeds. In andere mate. Dat wel. Zo weet ik aan de hand van mijn eerste, echte, heftige, grote, immense verliefdheid, dat dit geen maatstaaf is voor een liefde voor het leven, een liefde van mijn leven. Daar waar het destijds niet zoveel uitmaakte dat ik iemand niet zo goed kende, daar is dit nu een van de basiselementen.
Zou er ook zoiets als onvoorwaardelijk naïef bestaan?
Judith Evelien
Inmiddels heb ik denk ik wel aardig weten te ontrafelen wat onvoorwaardelijk betekent. Het betekent zoveel en kan van alles zijn. Voor iedereen anders. Zou er ook zoiets als onvoorwaardelijk naïef bestaan? Het is namelijk zo fijn om zo af en toe weer eens lekker die naïeve bubbel in te kruipen. Lekker wegmijmeren bij die ongecompliceerde verliefdheid van toen, waar alles kon en waar alles mocht. Waar alles mogelijk was en alles nog open lag. Je compleet verliezen in dat wat je voor ogen had, ondanks dat het in de realiteit misschien wel compleet niet haalbaar was. Naïviteit maakt het onmogelijke mogelijk. En dat….dat is bij tijd en wijle toch ronduit heerlijk? Om dan vervolgens weer eens keihard op je muil te gaan en je dan te bedenken dat dat best wel pijnlijk is. Hallo realiteit!
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Volg mij dan ook op Instagram: @judithevelien