Nog één nachtje slapen en dan is het Kerst. Ik heb hier eigenlijk niet veel meer mee sinds jij besloot dat het genoeg was. Sindsdien word ik nogal recalcitrant van de feestdagen. Het herinnert mij weer aan die figuurlijke lege stoel. Dat ene bord die onaangeroerd blijft. Er is geen twijfel waar we eerste of tweede Kerstdag doorbrengen. Geen strijd, geen weerstand. De keuze is al gemaakt.
We vieren Kerst niet met jou
Want Kerst vieren we niet bij jou. Jij viert het niet bij ons. Hetzelfde geldt voor Oud & Nieuw. Ook daar val jij niet meer onder de keuzemogelijkheden. Het enige wat bij het ingaan van het nieuwe jaar duidelijk is, is dat ik weer een jaar tegemoet ga die jij niet meer mee zal maken. Weer een jaar dat je niet meer in mijn leven bent.
Ja, vanaf die welbekende wolk misschien. En je zult ook vast vanaf de sterren, de hemel en weet ik veel welke verre planeten meekijken. Die symbolische begrippen die me alleen nog maar meer in laten zien hoe ver je eigenlijk bij mij vandaan bent. Ja, daar word ik recalcitrant van! Daarvan word ik opstandig en humeurig. De feestdagen herinneren me eraan dat mijn familie niet meer compleet is. De betekenis van ‘Nooit meer’, van ‘Definitief’ en van ‘Altijd’ wordt weer even heel duidelijk. Eigenlijk betekenen ze allen hetzelfde.
De meeste dromen zijn bedrog
De afgelopen dagen verschijn je meer dan ooit in mijn dromen. Al kan ik me de details niet meer herinneren, ik weet dat jij het was. Man, wat is het bij tijd en wijle toch moeilijk te verkroppen dat mijn dromen nog maar het enige middel zijn waarin je nog een beetje tastbaar lijkt en ik je lijfelijk nog kan waarnemen, soms geuren nog kan ruiken en je nog even bij me mag hebben. In dromen! Je weet wel, die dingen die weer keihard uiteen spatten nadat ik de volgende ochtend ben ontwaakt en waarna ik jou weer moet laten gaan. Dromen die in werkelijkheid maar luttele momenten duren en waar je geen zeggenschap of invloed over hebt. De ochtend die volgt, word ik er wederom aan herinnerd hoe hard de eerder genoemde begrippen zijn en vooral ook hoe onomkeerbaar en statisch deze zijn.
Ik mis het gewoon!
Och mam, je had mijn meiden enthousiast de kerstboom op moeten zien tuigen. Ze zijn nog zo onbeschreven en puur. Dat is de kant van de feestdagen die mij er de laatste jaren doorheen sleept. Stomme mam, ooit was ik tijdens de feestdagen opstandig omdat jij weer een of andere ondoordachte actie tegenaan gooide of eenvoudigweg omdat je op het laatste moment vroeg of we langs wilden komen bij jou en ik daardoor alle plannen weer om moest gooien, omdat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen om dan niet toch even langs te gaan. Stom, stom, stom!!! Al kon me dat destijds werkelijk waar opvreten, zelfs dát mis ik!
Jij komt altijd even voorbij
Ja, ik weet dat ik het romantiseer en hier heel anders tegenaan zou kijken als je hier nog was en ik daadwerkelijk met deze ergernissen te maken had. Maar dan had ik in ieder geval nog iets te kiezen, jij had nog iets te kiezen. Nu is er ieder jaar die lege stoel en dat onaangeroerde bord en staat er weer een nieuw jaar zonder jou op mij te wachten. Dat doet gewoon zeer, niet doorlopend….maar het komt altijd even voorbij. Jij komt altijd even voorbij.
Wil je op de hoogte blijven van nieuw leesvoer? Volg me dan ook op Instagram: @judithevelien