Ha, vandaag ben ik mooi eerder en ik plant mijn fiets pontificaal vooraan. Niet veel later komt ze toch nog aan en gaat ze gewoon aan de andere kant staan, zodat ze alsnog vooraan staat en al in de aanslag kan gaan staan om haar favoriete en vaste plekje op de pont te veroveren. Zodra de pont aanmeert en de entreeklep de kade raakt, trekt ze een sprintje richting haar plekje.
Ze aast altijd op dezelfde plek
Een bijna dagelijks terugkerend fenomeen. Het lukt deze dame eigenlijk altijd om op dezelfde plek te staan. Ze zet haar fiets naast haar neer en neemt dan plaats op het bankje ernaast. Ik kan er niets aan doen, maar ik vind het zo’n ergerlijke aanblik! In heel haar houding kan ik aflezen dat ze paraat staat om dat ene plekje op te eisen. Aandachtig bekijkt ze de mensen die om haar heen gaan staan en haar arm die ze zogenaamd nonchalant over haar stuur heen drapeert, verraadt dat ze op haar hoede is. Een ritje op de pont duurt slechts enkele minuten. Het is maar waar je je druk om kunt maken.
Opgebiecht: ik doe het zelf ook!
Toch is dit ook een herkenbaar verschijnsel. Want ook ik heb zo mijn favoriete spot op de pont. Dit is echter niet de enige plek waar ik dat heb. Dit geldt ook voor het vaste rondje lopen in mijn pauze. Altijd hetzelfde rondje. In de supermarkt heb ik altijd een vaste kassa, ik heb mijn favoriete plekje in de pauzeruimte en ook op die ene verjaardag heb ik een voorkeursplek. Thuis aan de eetkamertafel heb ik ook mijn eigen stoel, op de bank heb ik mijn eigen hoekje en ook in de bus, de tram of de trein heb ik zo mijn favoriete plekjes. Mijn fiets zet ik ook altijd op dezelfde plek neer en ook de auto moet eraan geloven. En owee als een ander dan net dat plekje opeist!
Ik zal d’r krijgen
Ja, stiekem baal ik enorm wanneer een ander mijn plekje inpikt. Dat zal ongetwijfeld voor die dame bij het pontje ook zo zijn. Zo had ik bedacht. Ik had er daarom mijn missie van gemaakt haar op een goede dag in te halen en even in de zenuwen te laten zitten. Deze dag brak vandaag aan, zo zou al gauw blijken. Zodra ik de kans kreeg, stortte ik me op de pont en ging bijna in galop recht en doeltreffend op haar favoriete plek af, om op het laatste moment scherp af te buigen naar rechts! Oh, zo kinderachtig, maar wat had ik een binnenpret! Wat zou ze me hebben vervloekt. Heerlijk!
Kinderen hebben dit ook heel sterk
Ook in kinderland is dit een ding wat ook vaak grondlegger is voor ruzies. Bij onze meiden in ieder geval wel hoor! Eigenlijk is dit wel dagelijkse kost. ‘Ik zat daar!’ of ‘Daar wilde ik gaan zitten!’ of ‘Dat is mijn plek!’ Ja hoor, hier wordt dagelijks flink territorium afgebakend. Dit verschijnsel zit er dus al van jongs af aan in en is daarmee een hele primitieve en primaire reactie. Bijna menselijk zou je zeggen! Ik vind het altijd fascinerend te merken hoe fanatiek ik kan worden als mijn plek in het geding komt. En iedereen doet het! Iedereen wil gezien worden en zal daarom zijn plek willen verdedigen. Ook als je maar enkele minuten op de pont hoeft te vertoeven.
Herken jij dit ook?!
Heb jij ook situaties waar jij je favoriete plekjes hebt of vaste patronen waar je liever niet van af wilt wijken?
Pssst… Wil je op de hoogte blijven van nieuw leesvoer? Vergeet dan niet op de ‘Follow us’ button te klikken onder dit artikel!
Gelukkig heb ik in de bus bijna altijd een vast plekje 😀
You lucky bastard!