Sinds 8 mei is er een boek verkrijgbaar die je meeneemt in het indringende en persoonlijke verhaal van Elisabeth van der Ark. Ik leerde haar kennen via een online schrijfplatform. We zijn elkaar altijd blijven volgen en we reageren regelmatig op elkaar. In de loop der tijd is er een leuk contact ontstaan.
Elisabeth werd ziek
Helaas werd Elisabeth in 2021 ziek, zij kreeg de diagnose eierstokkanker. Een rollercoaster aan scenario’s en behandelingen volgden. Zij heeft alles nauwkeurig bijgehouden en opgeschreven. Hieruit ontstond een waardevolle bundel waarin zij de lezer meeneemt in hoe kanker op wordt gespoord via het bloed en welke aanduidingen daarbij horen. Zo zorgt ze ervoor dat de diagnosestelling en de stappen die daarbij horen, goed te volgen zijn. Tegelijk maakt ze de lezer alert op mogelijke, alarmerende signalen. Welke niet altijd gekoppeld worden aan eierstokkanker. Hierdoor kun je deze tergende ziekte met recht een sluipmoordenaar noemen.
Het verhaal leest makkelijk weg
Het verhaal leest makkelijk weg met veel tussenkopjes. Voor iemand met dyscalculie (zoals ik) leest dat heel prettig. Dat helpt de focus beter vast te houden en het verhaal te volgen zonder stukken terug te hoeven lezen. Iedereen die mij een beetje volgt en kent, weet dat ik dol ben op schrijven, maar dat lezen niet zo aan mij is besteed.
Ze omschrijft situaties soms op expliciete wijze
De hindernissen waar zij onderweg mee te maken krijgt zijn niet mals. Hier en daar omschrijft zij situaties op expliciete wijze, maar wel vaak met een vleugje humor waardoor ze relatief zware dingen, toch nog enigszins luchtig weet te houden. Dat zijn details waar je niet bij stil staat en die mij aan hebben gegrepen. Ze laat een kant van de ziekte zien die veelal onbesproken blijft. Zoals hoe de chemo je smaak aantast en ze omschrijft de angstige tijd in corona en welke invloed dit kan hebben op haar immuunsysteem.
Soms heeft Elisabeth een heksendag
Elisabeth heeft haar eigen spreek- en schrijftaal waardoor je haar echt een beetje leert kennen en wat ervoor zorgt dat het verhaal beeld en beleving krijgt en dat je een bijzonder inkijkje krijgt in haar als persoon. Zo omschrijft ze dat ze eens in de drie weken een zogeheten ‘heksendag’ heeft en dat ze op zo’n dag boos is op alles en nog wat. Ze omschrijft dat ze dan ook niet voor zichzelf te harden is en voor haar man die altijd zo zijn best doet. Die contradictie is gewoon voelbaar. Na alles wat ze mee heeft gemaakt vind ik dit zo begrijpelijk! Je hebt dan af en toe een moment nodig waarop al die onmacht en de ontlading eruit moet. Dat gaat soms helaas wat onhandig en bruut en voor je gevoel dan ten koste van degene die het dichtste bij je staat. Dat zegt eigenlijk alleen maar iets over de band en die liefde die er tussen deze twee mensen is en dat komt binnen. Het laat zien hoe waardevol en belangrijk het is dat er iemand naast je staat tijdens zo’n ingrijpend proces. Ook komt de ‘Zwarte Poema’ regelmatig voorbij evenals ‘Niemandsland’ en ‘Vliegende Pijntjes’. Na haar uitleg weet je meteen waar het om gaat.
Er is geen tijd en ruimte om bang te zijn
Het terugblikken op intense en spannende behandelmomenten komt ook binnen. De angst die dan weer even heel actueel wordt, de angst en het gevoel waar je eigenlijk niet altijd bij kunt omdat de trein waarin je je bevindt ongenadig doordendert en daarbij geen rekening houdt met jouw gevoel en je drang naar comfort en geruststelling. Er is geen tijd en ruimte om bang te zijn en dat is heftig.
Noem het beestje bij zijn naam
Ze benoemt mooie eye-openers, zoals wanneer je iemand met kanker sterkte wil wensen, je dit mag benoemen. Precies zoals het is. Net zoals je iemand beterschap wenst met mijn zijn gebroken been. Het overkomt je, je kunt hier niets aan doen. Het is dan juist steunend wanneer dit met een dergelijke uiting wordt erkend. Want dat is het wanneer dit benoemd wordt. Daarmee vergroot je ook je betrokkenheid en laat je blijken dat je hebt geluisterd. Aldus Elisabeth. Ze schrijft alles zoals het is. Geen mooie bewoordingen of omschrijvingen, puur en met een ‘no-nonsense’ schrijfstijl. Kort en bondig en tot de kern. Dagboekstijl.
Het hoeft niet groots en meeslepend te zijn
Ontroerend om te lezen hoe ‘Stokstruinen’ haar door de moeilijke momenten heen trekt en hoe een eenvoudig gebakje een gegeven wordt waardoor alles minder zwaar wordt. De alledaagse dingen en gewoonten vormen een anker en geven Elisabeth kleine lichtpuntjes en relativeringsvermogen tijdens donkere en zware momenten. Juist de ‘normale’ dingen blijken de meest bijzondere en dat is wat je het eerste gaat missen wanneer die dingen in het geding komen door kanker. De kleine, alledaagse dingen zijn van grootse betekenis en blijken alles behalve een vanzelfsprekendheid. Het blijken juist de pareltjes in het leven. Het hoeft niet groots en meeslepend, het zit hem juist in het ogenschijnlijke ‘gewone’. Dat lees ik overal in terug en dat raakt me en maakt al het gewone juist heel bijzonder. We beseffen ons te weinig dat we iedere dag weer goud in handen hebben door te kunnen doen waar we ons vertrouwd bij voelen en waar we ons goed bij voelen. Dit alles maakt dat Elisabeth de gave heeft om in het moment te leven, een mindset die van onschatbare waarde is om de grilligheid, onvoorspelbaarheid en meedogenloosheid van wat kanker met zich meeneemt, enigszins de baas te kunnen zijn. Zij doet niet aan een bucket-list en dat is wellicht een reden waardoor je meer bezig bent met het hier en het nu, een bucket-list is eigenlijk meer een lijst om van uitstel, afstel te maken.
Awareness voor eierstokkanker is belangrijk!
Ik kan hier nog heel lang over doorschrijven en uitweiden, maar koop haar boek en lees haar verhaal. Elisabeth probeert met haar verhaal en het delen hiervan awareness rondom eierstokkanker te creëren. De opbrengst van haar boek gaat in zijn geheel naar Stichting Olijf. Zij zetten zich in voor iedereen die te maken heeft met gynaecologische kanker. Met het kopen van haar boek steun je hiermee ook meteen een heel goed doel.
Het boek is hier verkrijgbaar:
Volg Elisabeth:
Op Instagram: @elisabethsmagazine
Op Facebook: Elisabethskitchen
Ze heeft een blog:
Op haar website vind je ook een QR-code waar je een vrij in te vullen bedrag voor een donatie kunt doen.
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties?
Volg mij dan ook op Instagram; @judithevelien
Dank je wel voor je eerlijke en prachtige boekbespreking.
Graag gedaan mooie vrouw!
Mooie review!!
Ik mort geloof ik hoognodig een boek aanschaffen
Zeker doen!