Ken je dat, dat je een gekke of enge droom had, die je vervolgens de rest van de dag, of zelfs de hele week, blijft achtervolgen? Zo’n droom had ik afgelopen week. Nou ja, droom? Het had meer weg van een nachtmerrie.
Ik viel flauw!
Ik belandde van de ene in de andere heikele situatie en kwam in allerlei onvoorziene, penibele, gevaarlijke en dreigende omstandigheden terecht, waar zich de ene na de andere onverwachte wending voordeed. Uiteindelijk viel ik, onder het toeziend oog van Viktor Verhulst, flauw. Wie? Ja, precies… wie? En vooral ook, waarom hij?!
Het lijkt zo echt
Maar goed, de beste jongen wist ook niet wat hij met deze situatie aan moest en verzuchtte met Vlaamse tongval iets van, “Maar wat doe jij nu?!” en streek zenuwachtig naast me neer. Nadat ik in mijn droom bij was gekomen, werd ik ook wakker uit mijn nachtmerrie. Ik had even nodig om weer te landen en de schrik zat nog even in mijn lijf. Het lijkt dan zo echt.
Alsof ik de hele nacht op de vlucht was geweest
Het was een hachelijke nacht waarin ik in de meest bizarre omstandigheden terecht was gekomen. Gevaar, dreiging en achtervolging voerden de boventoon en angst regeerde. Alsof ik de hele nacht op de vlucht was geweest. Op zoek naar comfort en veiligheid, op zoek naar een uitweg uit het continu lonkende gevaar die werkelijk ontsproot uit iedere hoek en me telkens weer verraste en in wist te halen. Eigenlijk kwam dat gevoel aardig overeen met hoe mijn werkelijkheid op dit moment is. Dat is dan denk ik ook meteen de reden waarom een dergelijke droom zo’n indruk maakt en blijft hangen. Een herkenning van dat gevoel waar ik in het echt ook mee te maken heb.
‘’Als het te comfortabel is, nodigt dat niet uit tot buiten de lijntjes kleuren’’
Judith Evelien
Twee maanden geleden wisselde ik van baan en dat viel totaal anders uit dan ik had gehoopt en verwacht. Teleurstelling wisselt zich af met onmacht en de hoop op beterschap. Mijn inzet is slechts een investering in overleven. Zo blijkt steeds meer. Verloren energie die ik veel beter had kunnen benutten in iets constructievers. Al maak ik nu wel stappen die ik nooit had gemaakt bij mijn oude werkgever. Dat maakt eigenlijk alles ook wel weer goed. Bij mijn vorige baan zat ik heel erg comfortabel en als het te comfortabel is, dan nodigt dat niet uit tot buiten de lijntjes kleuren. Een prachtige les die mij heel erg in mijn eigen kracht heeft doen staan. Dat is de ervaring die ik in mijn rugzakje toe kan voegen en daarmee stopt het ook. Want wat er dan nog overblijft van dat nieuwe avontuur, dat kost me meer dan het me oplevert. Voor mij een duidelijk signaal die aangeeft dat het genoeg is geweest. Mijn zoektocht gaat dus onverminderd door. Op deze plek stopt het in ieder geval. Mijn grenzen lijk ik door dit alles beter aan te voelen dan ooit en nog belangrijker, ik neem ze ook in acht. Ik doe er toe.
De betekenis van flauwvallen
Ik zocht eens op waar flauwvallen symbool voor kon staan. Want dat kon ik nog niet zo goed plaatsen. Misschien een soort van kortsluiting om de situatie te doorbreken? Of om het allemaal even niet meer te hoeven dragen en voelen? Dat heb je soms nodig om weer even vooruit te kunnen in iets wat je aan het opbreken is. Dit kwam ik tegen op de dromensite :
Een droom waarin je flauwvalt of bewusteloos raakt symboliseert meestal een overweldigend gevoel dat je hebt over iets. Er kan een gebeurtenis op je pad zijn gekomen die onverwachte emoties geeft, of je verdrukt al een tijd heel heftige gevoelens die nu ergens door aan de oppervlakte zijn gekomen. Je bent tot nu toe niet in staat geweest om deze onderbewuste kwesties of gevoelens te confronteren. Deze droom is een waarschuwing dat je je meer bewust moet zijn van die gevoelens, ze moet erkennen en ze moet gaan verwerken.
Bizar! Het vat alles samen wat ik zojuist omschreef. Zo verwonderend hoe symboliek waar je de betekenis niet eens van kent, zoveel te vertellen kan hebben wat zo verhelderend voor je kan zijn. De meeste dromen zijn bedrog, maar heel veel dromen ook niet.
‘’De meeste dromen zijn bedrog, maar heel veel dromen ook niet.’’
Judith Evelien
Zit ik alleen nog met het volgende: Hoezo dacht mijn brein dat Viktor de aangewezen persoon was om mij eerste hulp te verlenen? Een jongen die ik niet eens ken, slechts van tv. Hoezo had mijn onderbewuste bedacht dat ik al mijn kwetsbaarheid aan hem toe kon vertrouwen? In mijn droom vond ik het vooral gênant dat ik zo’n flater sloeg bij een zogenaamde ‘BN’er’, of nou ja, ‘BV’er’ dan. Die ik stiekem toch ook best wel een beetje aantrekkelijk vond.
Mijn veilige haven, dat ben ik zelf!
Misschien heeft het iets te maken met het uit handen geven van mijn kwetsbaarheid aan iets of iemand die ik helemaal niet ken? Of een werkelijkheid die minder mooi is dan de ware werkelijkheid? Een werkelijkheid waarin ik me had verkeken of vergist? Dat komt nu aan het licht en daar heb ik geen controle over. Verwachtingen die minder florissant uit de verf komen dan gehoopt en beloftes die niet nagekomen worden. Ik heb geen schijnvertoning nodig om mijn kwetsbaarheid te waarborgen. Ik heb een werkelijkheid nodig die er voor mij is en die transparant is. Ik. Het was de ultieme situatie die me liet ervaren dat alleen ik zeggenschap heeft over mijn kwetsbaarheid en mijn grenzen, al heb ik het in handen gegeven van het onbekende. Ook in dat onbekende en onveilige stond ik mijn mannetje, omdat ik zelf mijn eigen veiligheid ben.
Aan opsmuk heb je niets
Op uiterlijk vertoon en valse beloftes kan ik niet bouwen. Zoals mijn nieuwe werkplek op het eerste gezicht een prachtige plek leek, maar in werkelijkheid een heel ander gezicht had. Dat doet op emotioneel vlak heel veel met mij. Dermate veel, dat ik voel dat ik de grip ga verliezen als ik hier doorga. Uiteindelijk heb je niets aan opsmuk. Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding. Zoiets.
Ik ga niet meer in overleefstand
Nog niet zo heel lang geleden zou ik overgaan op standje overleven en genoegen nemen met de situatie zoals deze op mijn pad kwam. Doorgaan tot ik er kapot aan ging. Ik ondervind nu aan den lijve dat die tijd voorbij is en dat ik daar geen genoegen meer mee neem. Ik blijf niet hangen en dralen in een situatie die me niet oplevert waar mijn behoeften liggen. Het lukt me nu volmondig er zelf heel bewust voor te kiezen om niet in overleefstand te gaan. Die heb ik in the pocket!
Niets ten nadele van Viktor
Trouwens niets ten nadele van die arme Viktor hoor! Het is gewoon typisch hoe ons brein betekenissen verschaft doormiddel van mensen en/ of gezichten die wij in het échte leven, helemaal niet kennen. Toch heeft het vaak iets te vertellen als je even iets verder gaat kijken en analyseren.
Voor mij betekent het vooral dat ik mijn hoop had gevestigd op uiterlijk vertoon en mijn onderbuikgevoel hierbij heb genegeerd omdat het gevoel dat ik deze stap moest maken, vele malen sterker was. Daar heb ik dan ook geen spijt van. Want mijn beslissing was de juiste, ik heb alleen nog niet de goede plek voor mij gevonden. Dat komt echt wel, daar heb ik alle vertrouwen in! Voordat ik daar kom, heb ik eerst nog hobbels te nemen en lessen te leren. Dat gevoel is overheersend en ik vertrouwde dermate op dat gevoel dat ik het zelfs aandurfde om mijn onderbuikgevoel opzij te schuiven. Negeren is hierin misschien niet de juiste verwoording. Ik heb het namelijk niet genegeerd, ik durfde het er gewoon te laten zijn.
‘’Ik vind het niet meer eng om bang te zijn’’
Judith Evelien
Dat kan alleen omdat ik ben gestopt met overleven. Dan is het opeens niet eng meer om bang te zijn en wordt een onderbuikgevoel een uitdaging in plaats van een belemmering. Al met al ben ik heel erg trots op de stappen die ik heb gemaakt en dat ik steeds beter de balans aan kan voelen tussen overleefstand en leven. Het is soms nog wel puzzelen om te ontdekken waarom ik doortastend en volhardend ben. Doe ik dat omdat ik dit zo ben gewend vanuit het overleven, doe ik dat omdat ik iets een kans wil geven, is het gewoon karakter of een combinatie van alles? Daar ligt nog wel wat te ontdekken voor mij. Groeien kan oncomfortabel zijn en zelfs pijn doen. Ik leerde dat ik er niet bang voor hoef te zijn, maar overweldigend is het wel. Verdrietig ergens ook wel en toch is het ook oké.
Op naar een nieuw avontuur!
Volgende week zal mijn laatste week op mijn nieuwe werkplek zijn, daarna ben ik werkloos. En weet je? Soms benauwt die gedachte me, maar het vertrouwen dat het goedkomt en dat ik dit nodig heb om nog meer te groeien, dat overheerst. In februari zal mijn focus liggen op vacatures en solliciteren en het streven is dat ik per maart weer aan de slag zal gaan. Ik ben al wel in gesprek met een eventuele nieuwe werkplek. Op naar een nieuw avontuur!
Lees ook:
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Volg mij dan ook op Instagram: @judithevelien