35
48
26
Een willekeurig rijtje die mijn oudste dochter moest oefenen. Voor mij was het niet zomaar een willekeurig rijtje! Ik vond het eerder een heel opmerkelijk rijtje. Op die 35 na dan. Dat cijfer zei me niet zoveel.
Ik zie de cijfers niet meer, wel de betekenis
Het cijfer dat daarna volgde was 48. De leeftijd waarop mijn moeder overleed. Het cijfer daaronder was 26, de leeftijd waarop ik mijn moeder verloor. Bam! Die cijfers zijn inherent aan deze gebeurtenis. Ik zie die cijfers niet eens meer. Ik zie alleen nog maar de dood van mijn moeder twee keer in één rijtje.
Cijfers maken herinneringen levend
Ik was wel even van slag door dit rijtje. Deze getallen behelsden in een flits een schat aan herinneringen. Het verlies voerde hierin wel de boventoon. Gek dat een ‘willekeurig’ rijtje cijfers dit teweeg kan brengen en dit op kan roepen. Cijfers die gevoelens en emoties losmaken. Cijfers die herinneringen weer levend maken.
Twee cijfers met dezelfde betekenis
Hoewel het zo gek eigenlijk ook weer niet is. Want herinneringen gaan hand in hand met allerhande datums. Dat is natuurlijk ook niets meer of minder dan een cijferreeks. Maar hoezo staan nou uitgerekend deze twee getallen vlak achter elkaar? Twee cijfers met min of meer dezelfde betekenis. Twee verschillende cijfers die beiden naar één datum verwijzen. Dat is op zijn minst bijzonder! Het is niet een rijtje die ik dagelijks tegenkom, maar die voor mij al jaren hand in hand gaan en bij elkaar horen.
Een lastig woord om te lezen
Wanneer mijn dochter moeite heeft met het oplezen van zes-en-twintig en dit dan ook hardop zegt. Breek ik. Tja, meisje, jij bent niet de enige die dit een lastig woord vindt. Het is een ware bekkenbreker. Dat niet alleen, in mijn geval ook een hartenbreker. Mijn meisje snapt niet zoveel van mijn melancholische bui. Dat is oké. Ze hoeft mijn worsteling hierin niet te weten. Het is gewoon een lastig woord om op te lezen…
We blijven ze tegenkomen
Deze delicate cijfers komen we vervolgens gedurende verschillende schooloefeningen tegen. En telkens wanneer we zes-en-twintig tegenkomen, leest mijn dochter dit cijfer hortend en stotend op. Maar ze doet het wel! Net zoals ik na mijn zes-en-twintigste ook door bleef gaan. Hortend en stotend weliswaar, maar ik deed het wel. Het blijft een bekkenbreker en voor mij een hartenbreker.
Acht-en-veertig leest mijn dochter even daarvoor daarentegen zonder aarzelen en pauze op. Net zo resoluut als mijn moeder uit het leven stapte. Alsof de cijferreeksen uitademen welke betekenis erbij hoort.
Oneerlijke strijd
Wat moet mijn moeder hebben geleden om haar kinderen op deze leeftijd achter te moeten laten. Wat moest zij een oneerlijke strijd leveren. Zij kon alleen maar kiezen uit kwaden. Wat ze ook koos, er zouden altijd verliezers zijn. Dat blijft een onverteerbaar verdriet waar ik mee moet leven. ‘Leren leven’ wilde ik opschrijven. Maar dat kan niet. Ik heb geen keuze. Het is zoals het is en dat wordt niet zachter.
Onvoorwaardelijk voor altijd
In mijn hoofd beloof ik mijn dochter dat ik er altijd voor haar zal zijn. Ik wil niets van haar leven missen en bij alle belangrijke dingen in haar leven aan haar zijde staan. Ik wil er zijn als ze haar diploma in ontvangst neemt, of wanneer haar hart wordt gebroken door haar eerste liefde, of juist wanneer haar hart wordt gestolen en ze ‘Ja’ zegt, ik wil er zijn op de mooie momenten, ik wil er zijn op de verdrietige momenten en op alle momenten daartussen in. Er zijn en er blijven. Onvoorwaardelijk. Dat is goud waard. Dat wil ik voor mijn dochter betekenen. Ik kan dat en ik doe dat. Ik weet dat mama dat ook voor mij wilde, ik geloof dat dat een van haar sterkste verlangens was. Mijn leven stopt niet na acht-en-veertig. Zo resoluut als mijn dochter dit cijfer leest en zo resoluut als mama uit het leven stapte, zo resoluut kies ik nu voor het leven. Mijn leven. Onvoorwaardelijk.
Ik schreef een boek: Koppzorgen
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Vergeet dan niet op de ‘Follow us’ button onder dit artikel te klikken!
…………………………………………………………………. knuffel!……………………………………..
Thnx!