Onze wereld is rijk aan verschillende vormen van helden. Een van de breedste scala’s vind je onder de noemer; ‘Superhelden’. Hierin vind je allerlei varianten. In de regel zorgen Superhelden voor heldendaden. Heldendaden kun je over het algemeen als positief bestempelen.
De groep actiehelden is ook rijk aan een breed assortiment. Een actieheld siert vaak de hoofdrol in een zogeheten actiefilm. De actieheld neemt het op tegen slechteriken en beschermt hiermee de zwakkeren. Om het maar even stereotype uit te leggen.
Jeugdhelden zijn er ook in overvloed en deze hebben voor iedereen een andere invulling. Het kan hierbij gaan om zangers/ zangeressen, een popgroep, een acteur/ actrice of een ander bekend en publiekelijk figuur. Het kan hierbij ook gaan om een persoon die dichter bij je staat en veel voor je heeft gedaan of betekend. Maar het kan ook een symbolische betekenis omvatten. Een jeugdheld is een wijds begrip.
De held op sokken is ook een bekend begrip. Ook hiervan lopen er genoeg rond in de wereld. De held op sokken is eigenlijk een ander woord voor ‘watje’. Iemand die niet zo moedig is en liever eieren kiest voor zijn geld. Over het algemeen is de held op sokken vrij onschuldig en doet niet zo heel veel kwaad. Ze zijn wellicht wat ergerlijk, maar dat is het dan ook wel.
Toetsenbordhelden breiden zich in rap tempo uit
Dan komen we nu aan bij de toetsenbordhelden. Een categorie die zich in rap tempo vermenigvuldigt in een ware plaag. Er lijkt wel ergens een nest te zitten die niet uit te roeien is. Deze helden zijn van hele andere orde en hebben veelal wél een negatieve lading. Zij hebben het talent om de digitale, sociale wereld op het wereldwijde web compleet om zeep te helpen. Je vindt ze vaak tussen de comments van artikelen, posts of foto’s van mensen die zichzelf kwetsbaar opstellen, onder artikelen van allerlei aard of bij mensen die er een omstreden mening of levenswijze op na houden. Nou ja, eigenlijk vind je ze onder iedere artikel of post wel! Een groep mensen die zonder pardon een ander op lelijke en disrespectvolle wijze neer weten te sabelen. Een kutopmerking of veroordelende rotopmerking is zo gemaakt, en nog erger, zo geplaatst. Toetsenbordhelden zijn in staat dit zonder geweten en/ of schaamte te plaatsen. Normen en waarden zijn ver te zoeken.
Daar kan ik met mijn toetsenbord niet bij
Mijn mond valt vaak open van plaatsvervangende schaamte en verbazing. Uiteraard heb ik bij bepaalde artikelen of opzienbarende posts ook zo mijn bedenkingen en mening. Maar voordat ik op kwetsende en beledigende toon een opmerking zou plaatsen? Dan moet ik dermate diep in de put zitten dat al mijn normen en waarden er acuut niet meer toe doen of ik moet vreselijk onder invloed zijn van het een of ander, waardoor ik niet meer toerekeningsvatbaar ben. Of een combinatie van beiden. Niet te bevatten dat er mensen zijn die dit zonder deze omstandigheden wel kunnen en ook doen!
Wie ben ik om te oordelen of te bepalen dat een denkwijze of een gevoel niet juist is? Al staat het mogelijk nog zo ver van mij af, ik heb niet te dealen met de troubles en worstelingen van die ander. Mijn hart breekt af en toe echt als ik lees hoe hard, lomp en onbeholpen we met zijn allen voor elkaar kunnen zijn. Het vergt juist moed als iemand zijn kwetsbaarheid online deelt. Maar heden ten dage loop je hiermee wel het risico om finaal afgebrand te worden. Jammer! Ik schaar de mensen die zo durven te delen, onder ware superhelden.
Ook ik was eens de Sjaak
Afgelopen mei schreef ik een blog over een voorval op de BSO. Daar waren de haren van mijn middelste dochter flink onder handen genomen door een ander kind. Er zaten heuse gekartelde laagjes in haar haren
en de onderkant was schots en scheef afgewerkt. Het meisje die kappertje had gespeeld met mijn dochter bleek een creatieve geest, want met viltstift had ze d’r haren nog van verschillende kleuren voorzien. Dat laatste kunstje had ze overigens al eens eerder klaargespeeld. Thuis kwam ik er pas achter dat ze een geheel nieuw kapsel had. Ze kwam me tijdens het koken trots vertellen dat een ander kind haar haren had geknipt. Toen ik haar staartje uit haar haren trok zag ik de schade pas. Ik schrok me een hoedje! Grapje, ik was woest!
Dat doe je toch niet?!
En dat lieve mensen, dat had niet gemogen, daar werd ik vreselijk op afgerekend. Want hoe haalde ik het in mijn hoofd om zo boos te worden waar mijn dochter bij was?! Het was maar haar en dat groeide vanzelf wel weer aan. Ik had waarschijnlijk nog niks meegemaakt in mijn leven! Mijn hele reactie was fout! Ik was een monster, een slechte moeder. Wie doet nu zoiets?!
Huh? Was ik dan de enige moeder in de hele wereld waarvan haar hart breekt als een ander kind de haren van haar kind totaal verpest? Mijn dochter is altijd heel trots op haar lange haren en dat had iemand helemaal verknipt. En ze had het niet eens door gehad. Zij was in de veronderstelling dat er leuk met haar werd getut en ondertussen werd ze van top tot teen gekortwiekt! Ik had geen idee dat er ook een kappersservice in was begrepen bij de opvang van onze meiden. Helaas wel eentje die totaal niet capabel is. Dit is toch niet waar we ons maandelijks scheel aan betalen?
Ik was boos
Mijn eerste reactie was boosheid. Dat is een emotie waar je nauwelijks
empathie voor krijgt. Ik was nog niet eens zozeer boos op dat takk…eh,
betreffende kind, maar kon het maar moeilijk verkroppen dat dit was gebeurd
onder het toeziend oog van de leidsters aldaar. Het was geen klusje van vijf
minuten geweest, ze had hier ruim de tijd voor gehad! Hoe dan?
Hier werd compleet aan voorbij gegaan. Iedere andere moeder had het helemaal
anders aangepakt en had er geen moeite mee dat de leidsters gezellig zaten te
Ganzenborden in plaats van dat ze met hun kroost bezig waren. Dat is prima,
maar ik deed het op deze wijze. Mag dat alsjeblieft ook prima zijn?! Met een ‘Wow
schatje, wat zit je haar fantastisch…’ Had mijn meisje hier niets van
opgestoken en zou er een week later misschien wel een tondeuse overheen zijn
gegaan. Ik vind het écht niet oké als een ander kind het haar van mijn kind zo
toetakelt!
Hulde aan de toetsenbordhelden!
Dus omdat ik een keer flink uit mijn slof schiet door iets waar ik eigenlijk heel erg verdrietig om was en me machteloos om voelde, (wat boosheid vaak representeert) kreeg ik de meest vreselijke verwensingen naar mijn hoofd? Juist. Oké. Hulde aan social media en de toetsenbordhelden! En ja, mijn blog kwam nogal scherp en fel uit de hoek en ik was een tikkeltje sarcastisch…oké, ik was behoorlijk scheutig met sarcasme. Dat ben ik in mijn emotie en dat ben ik als persoon. Sarcasme op papier/ scherm wil natuurlijk niet altijd begrepen worden en kan al snel anders geïnterpreteerd worden. Daarmee riep ik het misschien ook een beetje zelf over mij af. Maar toch. Moest dat nou? Het was mijn gevoel waar iedereen zijn eigen interpretatie aan gaf. Het haar van mijn dochter is overigens nog steeds zichtbaar verpest.
En dan omschrijf ik hier nog een relatief onschuldig voorval. Op het wereld wijde web, was dit nog beleefd. Er zijn talloze mensen die er bekaaider, en vooral ook, gekwetster vanaf komen. Ik schrijf er gewoon nog eens een sarcastische en sadistische blog over, gniffel hier hardop om en dan kan ik weer verder. En nee, ik was zo netjes dit blog lekker voor mezelf te bewaren. Helaas, want het luchtte zo heerlijk op!
Aan de toetsenbordhelden: #doeslief
Het volgende geldt alleen voor iedereen die er moeite mee heeft zich fatsoenlijk te uiten op het wereld wijde web: Iedere infantiele randdebiel is in staat om een rotopmerking te maken. Oh sorry, was ik iets te recht voor zijn raap of te veroordelend? Oeps…
Het vergt echter wat meer souplesse, subtiliteit, intelligentie en inlevingsvermogen om iets verder te kijken dan je eigen neus lang is. Oei, deed ik het weer! Maar echt, het kan geen kwaad om je hersens iets actiever in te zetten en eens wat meer je best te doen om wat aardiger en intelligenter over te komen. Ai…alweer?! Driemaal is scheepsrecht!
Ik heb een geheimpje…
Zal ik eens een geheimpje verklappen? De zogenaamde toetsenbordheld, die bestaat helemaal niet. Want je bent allerminst een held als je iemand succesvol de grond in boort. Dan val je eerder onder de categorie toetsenbordterrorist wat mij betreft, want met die ene opmerking, kun je een ander echt geweld aan doen. Bezint, eer ge begint…
Zoveel mensen, zoveel wensen en zoveel verschillen. Dat kan juist heel erg verrijkend en leerzaam zijn. Leef en laten leven. Wees eens wat liever voor elkaar. Alsjeblieft? Kusje!
Mama is boos: de haren van mijn kind verknipt
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Volg mij dan ook op Instagram: @judithevelien
