mental health day – zelfzorg – selfcare – judithit

Oké, ik kan het niet langer meer voor me houden. Er moet me dringend iets van mijn hart. Ik weet alleen niet zo goed hoe ik hierover moet beginnen. Het ligt nogal gevoelig en ik schaam me er best een beetje voor…

Ik wil alleen maar slapen… de hele dag

Al een tijdje loop ik met mijn ziel onder mijn arm. Ik ben niet vooruit te branden, want ik heb geen sprankje energie meer in mijn lichaam. Ik ben op, ik ben moe en eigenlijk wil ik alleen maar slapen. De hele dag. Nee, laat mij maar gewoon een maand lang slapen. Misschien dat ik daar wat van opknap. Mijn lichaam doet pijn. Overal. Er is geen plekje die ik niet voel.
Dat komt mijn stemming niet ten goede. Ik ben niet te genieten. Maar ik voel me zo ellendig dat het me niet eens uitmaakt dat ik soms wat onaardig uit de hoek kan komen en wat mijn omgeving daarvan vindt. Dat is niks voor mij. Want ik ben juist altijd heel erg begaan naar mijn omgeving. Beleefd ook wel, behalve als ik eens met mijn verkeerde been uit bed stap, dat gebeurt heel af en toe ook wel eens. Normaal gesproken ben ik ook enorm sociaal en vind ik een ander eigenlijk belangrijker dan mijzelf, of in ieder geval minstens zo belangrijk. Dat is nu zo anders. Van mij mag iedereen nu stikken. Gek en raar om dat hardop te zeggen, maar het voelt nu gewoon eventjes zo.

Anderen zuigen me momenteel leeg en ze lopen mij voor mijn voeten. Het liefste zou ik nu gewoon helemaal alleen zijn, mijn deken hoog over mijn hoofd heen trekken en de hele dag in mijn bed vertoeven om maar een beetje geborgenheid te voelen. Oh, mijn hoofd knalt uit elkaar!

Nu is het genoeg!

Wanneer ik na een snauwserenade het volgende aspirientje in mijn mik gooi, word ik bij mijn leidinggevende op het matje geroepen. Mijn collega’s hebben hun zorgen over mij geuit en ook mijn leidinggevende vindt het nu wel mooi geweest.

Ik word gemaand lekker naar huis te gaan en mijn griepje, uit te zieken. Ik heb me de dag doorgeworsteld en nu is het welletjes. De grens is bereikt. Het doet goed dat anderen mijn inspanningen op hebben gemerkt en dat zij het me nu gunnen om aan mezelf te denken. Die bevestiging en erkenning is fijn en zorgt ervoor dat ik me er ook makkelijker bij neer kan leggen en eraan over kan geven. Ik ga gebukt onder een griepje.

So, I said it! Het is eruit! Nu weet iedereen ervan. Wat ben ik daar blij mee en wat voel ik mij opgelucht! Dat was niet makkelijk voor me. Het is niet niks om er voor uit te komen dat je geveld wordt door een lullig griepje! En sarcasme modus weer uit…


Uit de kast komen?

Bovenstaande situatie is natuurlijk nogal sterk uitvergroot en overdreven. Of althans, om toe te geven dat je een griepje onder de leden hebt. Want…als je deze te pakken hebt, dan kun je je daar evengoed heel ellendig door voelen.

Een griepje hoef je niet op te biechten, mentale issues kennelijk wel.

Judith Evelien


En geef toe, de beschreven situatie had net zo goed kunnen duiden op een depressie of een burn-out. Toch? Snap je waar ik naartoe wil? De symptomen komen overeen en je kunt je er net zo rot onder voelen, vaak zelfs nog rotter en langduriger en toch wordt er anders naar gekeken en gehandeld. In het geval van dat griepje ben je overduidelijk ziek, in het andere geval is het vaak veel lastiger dit naar anderen toe te duiden en hier naar te luisteren en erop in te spelen.

Griep? Stel je niet aan!

Niemand zal er moeite mee hebben ervoor uit te komen dat hij even is gevloerd door een of ander virusje. Koppigheid in dezen daargelaten. Al kan dit op het moment dat je met griep te maken hebt, alles van je vergen om te kunnen functioneren. Al gauw blijkt dit niet uitvoerbaar en zul je toe moeten geven aan dat rottige virus, je rust moeten nemen en uit moeten zieken. Daarvoor zul je alle begrip en medewerking krijgen. Niemand zal jou met griep laten werken en niemand kijkt er raar van op dat je je dan ziek meldt van je werk. Doe je dit wel? Dan zul je op de blaren moeten zitten en loop je het risico dat je niet goed uitziekt en je hier nog meer hinder aan ondervindt.

En we gaan weer doorrr…

Zo anders is dit wanneer je mentaal of geestelijk niet fit bent of op bent gebrand. Hoewel dit hand in hand gaat met je fysieke gesteldheid en je algehele gezondheid, wordt hier toch niet op deze wijze mee omgesprongen. Het is bijna not done om mentaal niet fit te zijn. Ik heb zelden gehoord dat iemand een mental health day op heeft genomen of zich om deze reden eens een dagje ziek meldt. Wat is dan eigenlijk het verschil met dat griepje waarin dit wel geoorloofd wordt? Bij die griep ben je niet op krachten en voel je je niet tof. Hetzelfde geldt wanneer je je mentaal even niet fit voelt. En toch gaan we dan vaak gewoon maar door.

Fysiek en mentaal zijn een eenheid

Men zou van zijn kwetsbaarheid zijn kracht moeten maken, of in ieder geval door zijn kwetsbaarheid in zijn kracht moeten gaan staan, door dus op tijd naar je grenzen te luisteren. Het tegenovergestelde is vaker het geval. Men blijft sterk en wordt daardoor eigenlijk steeds zwakker. Die zwakte wordt uitgebuit, terwijl het juist gevoed en verzorgd moet worden. De kracht neemt steeds meer af, want het krijgt geen voeding meer. Tot het moment dat het kaarsje dooft. Doe hetzelfde als bij die griep: zorg voor jezelf en zorg dat je weer op krachten komt! Je bent het jezelf eigenlijk verplicht.

A mental health day, keeps the doctor away.

Judith Evelien


Gun jezelf die mental health day, want het zorgt voor een goede balans. Bij deze kom ik uit de kast: Eens in de maand neem ik een mental health day voor mezelf op. Dat doe ik nu een jaar en weet je wat? Al een jaar had ik geen koortsuitslag te verwerken en al een jaar heb ik sinds ik dat doe, geen breekpunt meer gehad. Do I need to say more? Wees lief voor jezelf, je verdient het!


Wil je op de hoogte blijven van nieuw leesvoer? Volg mij dan ook op Instagram: @judithevelien


4 Replies to “Mental health day”

  1. Wauw, wat een goed artikel! Mentaal en fysiek horen bij elkaar. Nu ik zelf mijn kwetsbaarheid heb ontdekt zie ik het ook steeds beter bij anderen. En hoe ze het wegstoppen. Je kunt ze er zo tussenuit pikken, de mensen die op een burn-out of iets dergelijks aflopen zonder dat ze het door hebben… Ik geloof dat dat bij mij ook te zien is geweest.

    1. Fysiek en mentaal gaan hand in hand. Het een kan niet zonder het ander. Wanneer je fysiek niet lekker gaat, verdient mentaal ook extra aandacht en andersom ook. Fysiek en mentaal zijn samen één. Herkenbaar ook wat jij schrijft en mooi dat je het nu bij jezelf kunt zien en herkennen, want dan kun je je eigen balans ook beter aanvoelen en rechttrekken. Goed bezig vrouw!

Laat een antwoord achter aan Linda Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *