Aan goede voornemens doe ik normaliter niet. Niets zo veranderlijk als de mens. Ik ben een mens en normaliter is een term die in mijn woordenboek zelden voorkomt. Voor komend jaar ben ik voornemens om wél goede voornemens op te stellen en ik kom nu tot de conclusie dat mijn goede voornemens niet op één hand te tellen blijken.
Prioriteiten zijn er om te stellen
Waar zal ik eens beginnen? Lastig dit. Kijk, daar ga ik al… prioriteiten stellen is niet mijn sterkste kant. De eerste mooie uitdaging. Al ben ik nu al weer kwijt wat hier dan precies de uitdaging in is? Als je geen prioriteiten stelt, heeft alles prioriteit. Dus ik denk dat ik daar dan ook prioriteit aan wil geven. Mijn voornemen wordt daarom: prioriteit stellen in geen prioriteiten stellen. Dit voelt nu al goed!
Ik ga meer weer sporten
Een van de meest gehoorde goede voornemens is toch wel, weer gaan sporten in het nieuwe jaar. Ik denk dat ik wat dat aangaat wel goed zit, want ik sport al heel veel. Denk bijvoorbeeld aan denksport… daar ik heel vaak aan sporten denk. Nee, dat lieg ik. Ik denk nooit aan sport. Alleen al daaraan denken is vermoeiend genoeg namelijk.
Daarnaast ben ik een beoefende… of is het geoefende? Laten we het anders houden op professioneel. Ja, oké… ik ben een professioneel bankhanger. Onderschat de inspanningen van op de bank hangen onder een dekentje en een beetje bij blijven met series en films kijken niet. Ondertussen moet ik mezelf dan ook nog van het nodige gesnaai voorzien. Nou, dan heb je intensieve avonden hoor. De inspanning voor ontspanning is niet mals en dat mag best weleens gezegd worden.
Ik doe het net even anders
In het verlengde hiervan heb ik mezelf voorgenomen om 25 kilo aan te komen in plaats van af te vallen. Heel Nederland is voor het nieuwe jaar al voornemens om af te vallen, dan ga ik dat natuurlijk niet ook nog eens doen. Boring! Ik ga liever niet zo met de meute mee en vind het altijd wel leuk om een beetje af te wijken van het gangbare. Als dit me dan lukt, dan heb ik voor 2026 ook meteen al een goed voornemen. Nog eens 15 kilo aankomen! Nee joh, afvallen natuurlijk. Het moet wel een beetje in evengewicht…eh, evenwicht blijven hé? Waarom wachten tot het nieuwe jaar, ik begin hier per direct mee!
De kater weet mij al te vinden voordat ik een druppel heb gedronken
‘Dry january’? Het zou fijn zijn als het niet alleen in januari droog zou zijn, maar de rest van het jaar ook. Met een graad of 25. Teken ik voor! Oké, dit is flauw. Ik weet het. Heel januari geen alcohol tot je nemen ook. Doe ik dan ook niet aan mee. Aangezien de kater mij al weet te vinden voordat ik überhaupt een druppel tot mij heb genomen, zit hier voor mij geen uitdaging in. Daarom zet ik in op de kater de baas worden. Dat kan maar op één manier en dat is lekker door blijven tanken.
Als ik dan toch bezig ben
Ach, als ik dan toch bezig ben… misschien ook interessant om eens met drugs te beginnen of roken. Of vapen. Of gewoon alles?! Door elkaar? Lekker van ’t padje af in plaats van erop. Haal ik vast ook weer wijze levenslessen uit. Of ga ik nu mijn boekje te buiten? Of die van de maatschappij? Kijk, ik ben nog niet eens begonnen of er ontstaan al verdiepende levensvragen. Daar heb ik blijkbaar helemaal geen drugs of verdovende middelen voor nodig. Dat bezit ik al van nature. Dit voornemen sluit overigens ook mooi aan op mijn voorgaande voornemens. Toch handig als alles een beetje op elkaar aansluit. De vaart zit er al lekker in!
Koffie en Sushi
Nu echt een moeilijk voornemen: koffie gaan drinken. Alleen al van de gedachte ga ik over mijn huig. Ga ik er gelijk ook voor om Sushi te leren waarderen. Nee, wacht… je kunt ook teveel vragen. Dit zijn nou twee voornemens die voor mij duidelijk te hoog zijn gegrepen. Wacht even, dit is iets waar ik uniek in ben. De enige in zijn soort. Want ik ben de enige in mijn omgeving die geen koffie en Sushi lust. Sommige dingen moet je gewoon in eren houden, daar is dit denk ik wel een belangrijk voorbeeld van. Soms moet je gewoon accepteren dat iets niet haalbaar is. Daar zijn dit ook twee dingen van.
Soms moet je dingen gewoon accepteren zoals ze zijn
Over het accepteren van dingen gesproken… Ook een mooi voornemen. Berusting vinden in de dingen die je moeilijk vindt of die niet gaan of niet haalbaar zijn. Prachtig en heel mooi maar ook onwijs saai. Stel je eens een wereld voor zonder weerstand? Je moet af en toe toch iets hebben om lekker tegenaan te schoppen en je moet zo nu en dan toch wat te zeiken hebben? Want zonder gezeik blijft je blaas vol. Een gezonde dosis weerstand op zijn tijd houd je lekker bezig en je omgeving ook. Wacht… dat is ook een heel mooi voornemen! Ik schud ze zo uit mijn mouw en weet nu van gekheid gewoon even niet meer waar ik moet beginnen.
‘’Ik doe niet meer mijn best,
Judith Evelien
want meer dan mijn best kan ik niet doen.’’
Tja… ik zei het al hé, prioriteiten stellen is nou niet bepaald mijn sterkste kant. Maar ja, zoals hier boven ook al vermeld, soms moet je accepteren dat iets is zoals het is. Zo blijft je authenciteit behouden. Weet je wat? Als ik nou alles accepteer zoals het is, zijn goede voornemens ook overbodig! Ik doe niet meer mijn best, want meer dan je best kun je niet doen. Bam! Ik had nog een hele lijst af te werken, maar ik geloof dat ik er ben met mijn goede voornemens…
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Volg mij dan ook op Instagram; @judithevelien
