judith-it

De eerste week van oktober zit er al weer bijna op. Oktober is een maand met veel betekenis voor mij, want het is de maand dat mijn moeder uit het leven stapte. Een maand waarbij ik altijd vaker stil sta bij het verlies en het gemis. Dit blog schreef ik al een aantal jaren geleden, maar het blijft actueel. Via Mamaplaats.nl, waar ik toen veel blogs op deelde, ging het zelfs viral. Nooit eerder kreeg ik zo waanzinnig veel reacties op een blog en nooit eerder werd mijn werk zo vaak gedeeld. Het moge duidelijk zijn dat ik niet de enige ben die haar moeder moet missen en waarbij dit nog eens extra tekenend wordt wanneer je zelf moeder wordt…

Ik zal jou nooit de namen van mijn meisjes horen roepen…

Wat had ik jou graag de naam van je kleinkind horen roepen. Vol liefde, vol enthousiasme. Zelfs wanneer ze je een boevenstreek had geleverd. Want dat doen oma’s, die roepen de naam van hun kleinkind altijd vol liefde. Al proberen ze dit misschien streng te brengen.

Was jij er maar bij geweest die eerste momenten

Wat had ik graag gezien dat jij samen met de andere belangrijke mensen in mijn leven, als eerste de eerste momenten van mijn meisje mee had kunnen pikken. Wat had ik graag die onmiskenbare, trotse blik in je ogen willen zien. Die blik die alleen oma’s bezitten. Want dat doen oma’s, die kijken altijd vol trots naar hun kleinkinderen. Een blik die alles zegt en waar alle herinneringen in liggen opgeslagen aan de tijd dat ze zelf net mama is geworden.

De handen van oma’s zijn magisch

Wat had ik graag haar handje omsloten in jouw hand gezien. Want dat doen oma’s. Die houden hun kleinkind aan hun hand. Een hand die hen de warmte laat voelen die een oma voor haar kleinkind voelt. Met dezelfde hand had ze vroeger mijn handje omsloten en met dezelfde hand werden mijn tranen van mijn gezichtje geveegd nadat ze me gerust had weten te stellen. De handen van oma’s zijn magisch, want ze omvatten de liefde die ze ook voor haar eigen kinderen voelt.

Jij hebt mij nooit moeder zien worden

Drie jaar werd onze oudste spruit enige tijd geleden. En al kent ze je niet, je bent toch onderdeel van haar leventje. Al maak je het niet meer fysiek mee, je bent haar oma. Een lief, klein en pittig meisje van drie jaar, die jij nog nooit hebt ontmoet. Een kleine dondersteen die jouw leven onherroepelijk zou hebben verrijkt en die je zonder twijfel trots had gemaakt. Dat lieve kleine meisje van drie jaar en een beetje is niet de enige die je nog nooit hebt ontmoet. Er is nog een vrouw van 34 jaar, zij is sinds drie jaar mama. Deze mama heb jij nog nooit ontmoet. Jij hebt nooit gezien dat jouw dochter een dochter kreeg. Met de komst van mijn meisje en het worden van mama, viel jouw leegte des te meer op.