Ik zeg altijd dat ik liever geconfronteerd word dan genegeerd. Want met confrontatie creëer je verbinding en met negeren schep je afstand. Confrontaties die binnenkomen, die mij raken of juist in het verkeerde keelgat schieten, die kunnen altijd worden bijgesteld of hersteld. Het nodigt uit tot interactie. Tot verbinding. Ik heb liever dat iemand wellicht iets pijnlijks zegt, dan helemaal niets. Als ik geraakt word door een goede intentie, dan is het de confrontatie meer dan waard.
Nou zijn er ook confrontaties die minder welkom zijn. Dat heeft voor mij alles te maken met het feit dat ik daardoor juist ontkend word. Confrontaties waarin ik erkend word, die kunnen me raken, maar doordat er een goede intentie achter zit en deze manier van confronteren ervoor zorgt dat ik me gezien voel, is het draagvlak groter en is het de confrontatie waard. Als ik voor mezelf spreek hé. Dit kan voor een ander natuurlijk heel anders zijn.
Sommige confrontaties zijn pijnlijk
Er zijn ook confrontaties die mij juist het gevoel geven dat ik niet gezien en erkend word. Denk bijvoorbeeld aan al die spotjes rondom Moederdag. Bij mij schieten deze compleet zijn doel voorbij, want ongewenst word ik herinnerd aan het gemis en door deze spotjes wordt mijn verdriet ontkend. Want dergelijke spotjes gaan vooral over de moeders die er nog zijn. Dan heb ik het niet over de moeders die je voor altijd in je hart draagt. Precies dat is hetgeen wat dan zo misplaatst voelt.
Hoe het dan zit als ik word geconfronteerd met moeders en dochters die het buitengewoon leuk hebben samen? Daar geniet ik van! Prachtig om te zien. En ja, ook dat zijn confronterende dingen, want ook dan word ik geconfronteerd met mijn gemis. Toch steekt het niet. Gek hé, hoe de ene onverwachte confrontatie me zo in het verkeerde keelgat kan schieten, terwijl de andere me juist raakt op geheel andere wijze. Ook hier heeft het met de intentie te maken.
Pijnlijke confrontaties zijn er op allerlei gebieden
Voor een ander zal dit weer op een heel ander gebied gelden. Denk bijvoorbeeld aan discussies die ontstaan na een klaagzang van een oververmoeide moeder of discussies die ontstaan na voorkeur over het geslacht. Je ziet het ook over gendergerelateerde zaken of geaardheid en zo zijn er nog talloze onderwerpen en gebieden waarin dit voor komt. In dergelijke gevallen worden mensen geraakt en reageren vanuit hun eigen referentiekader. Vaak wordt er dan niet stil gestaan bij de referentiekader van de ander. Die wordt dan totaal teniet gedaan. Gek eigenlijk toch? Waarom is mijn eigen beleving belangrijker dan die van een ander of vice versa? Ja, dan kan een confrontatie erg ingewikkeld worden. Wat is het dan wat nou zo binnenkomt? Belangrijk om dat goed helder te hebben voor mezelf.
Wat raakt me nou zo?
Ben ik boos op de persoon waarop ik reageer of op het feit dat ik niet gezien word waardoor mijn gevoel versterkt wordt? Mijn gevoel dus. Niet andermans gevoel. In zo’n geval maak ik altijd de afweging welke intentie erachter zit. Zo maakt het, het voor mij makkelijker om het onderscheid tussen mijzelf en de ander te blijven maken. Ik kan niet altijd overal hetzelfde gevoel bij hebben. Onmogelijk. Dat betekent niet dat het er niet mag zijn en dat gaat twee kanten uit. Helaas kan ik niet met ieders referentiekader rekening houden. Het is al lastig genoeg om die van mezelf bij te houden. Als iedereen een beetje begrip voor zichzelf heeft, is er begrip voor iedereen.
”Als iedereen een beetje begrip voor zichzelf heeft, is er begrip voor iedereen.”
Judith Evelien
Ongewenste confrontaties hebben het effect me genegeerd te voelen en dat creëert afstand en onbegrip. Dat lokt weerstand en tegengas uit. Ik geloof dat dit het voor mij zo moeilijk maakt om ongewenst geconfronteerd te worden. Alsof een ander dan de macht heeft om mijn pijn te sturen. Dat voelt intimiderend. Het is dan belangrijk dicht bij mezelf te blijven, zodat ik de erkenning in dat waarin ik word geraakt, kan erkennen. Zo krijgt het alsnog de aandacht die het verdient. Niet door die ander. Dat klopt. Maar dat kan ook niet altijd.
Verschillende perspectieven zorgt voor verschillende confrontaties
En juist dat ik de bevestiging niet altijd van een ander kan krijgen, dat maakt het moeilijk en soms zelfs eenzaam. Soms is het namelijk heel prettig om begrepen en erkend te worden door een ander. Zeker wanneer ik al wat onzeker ben. We varen allemaal nou eenmaal een andere koers waarbij we andere dingen ervaren en beleven. Dat zorgt voor verschillende perspectieven. Dat gegeven zorgt er ook voor dat het onmogelijk is om elkaar in alles te begrijpen en dus zullen er pijnlijke confrontaties blijven bestaan en dan kom ik weer uit bij welke intentie er bij een ander achter zit. Dat is voor mij een hele heldere richtlijn voor hoe ik om kan gaan met een pijnlijke confrontatie.
Ik bepaal zelf hoe ik een confrontatie ontvang
Het is echt aan mezelf hoe ik dat ontvang en hoe ik daarmee omga. Uiteindelijk heb ik te dealen met alleen mezelf en mijn eigen referentiekader. Des te belangrijker dat ik het goed kan vinden met mezelf. Noem het maar zweverig, maar als ik beste maatjes ben met mezelf, kan ik mezelf altijd bijstaan in pijnlijke confrontaties en troost vinden in het vertrouwen wat ik in mezelf heb.
Behalve….
Behalve als het op die spotjes van Moederdag aan komt, want daar zit niets anders dan een commerciële intentie achter. Grapje natuurlijk. Al zijn dit wel situaties die mij kunnen overvallen, want in een dergelijk geval, is er niet een direct klankbord waarop ik kan reageren en word ik geconfronteerd met een pijnlijk en kwetsbaar gegeven. Het voelt dan alsof een ander de macht heeft over mijn verdriet, terwijl ik hier tegelijkertijd niet in word erkend. Ik blijf dat lastig vinden. Dat mag ook. Mij helpt het al dat ik weet waarom dit me raakt. Dan kan ik het meer vanuit mijn ratio benaderen en het sneller naast me neerleggen. Of gewoon eens een potje janken omdat ik mijn moeder mis. Dat lucht ook op.
Confrontaties zijn overal
Hoe je het ook wendt of keert, confrontaties blijven lastig. Op allerlei gebieden. Veel mensen gaan ze dan ook het liefste uit de weg. Dit kan niet, want confrontaties zijn overal. Groot of klein, ze zijn er en zullen er altijd zijn.
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Volg mij dan ook op Instagram: @judithevelien
