Mijn verhaal in Mijn Geheim

Alsof ik mijn ziel overliet aan een ander. Zo was het eigenlijk ook.

Het is al weer twee jaar geleden dat ik met mijn verhaal in ‘Mijn Geheim’ stond. Ik kan me nog herinneren hoe spannend ik het vond: mijn verhaal door de pen van een ander. Ik gaf mijn verhaal uit handen en ik vond dat geloof ik best beangstigend. Het voelde alsof ik geen controle meer had over mijn woorden en mijn verleden.

Het interview was rauw en intens. Ik moest mijn verhaal heel feitelijk benoemen. Soms moest ik dingen keihard benoemen zoals ze waren. Niks geen verbloemingen. Ik moest het vertellen zoals het was. Soms drong dan ineens door hoe verdrietig dat was. Confronterend om dingen feitelijk te benoemen zoals ze waren. Soms was het net of het niet over mij ging. Wat had ik soms te doen met dat kleine meisje. Dat meisje was ik zelf. Moeilijk te bevatten dat ik dat meisje was.

Dat meisje doet mij nu aan mijn eigen kleine meisjes denken. Zo onbevangen en onbezorgd zoals zij nu door het leven huppelen. Ik ben een stabiele moeder voor ze, het mooiste geschenk dat ik hen kan geven, maar ook mezelf. Dan komt het nog harder binnen.

Ik kon dit alles alleen maar door de fijne journaliste die mij telkens het gevoel gaf dat ik het kon. Er was een klik en er was warmte. Ja, het was heel bijzonder. Ze moedigde me aan en gaf me vertrouwen. Uiteindelijk voelde het heel bevrijdend en voelde het goed om mijn verhaal uit handen te geven. Want ik wist, het was in goede handen.

Al tijden heb ik de PDF bestanden op mijn laptop staan. Ik wilde het ooit nog wel eens delen, maar vond er de tijd en het moment niet voor. Oké, opgebiecht….ik vond er gewoon de moed niet voor. Het voelt alsof ik een pijnlijk dagboekfragment deel.

Toch deel ik het. Omdat het belangrijk is om psychische kwetsbaarheid en alles wat daarbij komt kijken, onder de aandacht te blijven brengen. Omdat het belangrijk is om dit bespreekbaar te maken. Omdat niemand in eenzaamheid zou mogen lijden. Omdat ik het waard vind een ander in een moeilijke situatie te laten weten dat hij niet alleen is.