Week 3 van thuisisolatie en thuiswerken staat voor de deur. Tjonge, jonge. Het blijft onwerkelijk. Er zijn talloze films die gaan over het scenario waar wij nu middenin zitten. Ik zou me wel raad weten wanneer ons dit zou overkomen hoor! Grootspraak, zo blijkt nu…
Regelmatig had ik fantasieën over wat ik allemaal zou doen met mijn tijd wanneer ik onverhoopt niet meer zou hoeven werken of wanneer we de loterij zouden winnen en niet meer hoefden te werken. Ook fantasieën over een situatie waarin een pandemie uit zou breken passeerden de revue. Wat kon ik daar altijd heerlijk bij wegdromen. Genoeg ideeën had ik. Er waren dagen dat ik zelfs verlangde naar een dergelijke situatie, zodat de dagelijkse sleur een keer goed doorbroken zou worden door avontuur en spanning.
Er is genoeg te doen
Ja, ik zou me wel raad weten met al die zeeën van tijd hoor! Ik zou me hele dagen storten op schrijven en tussen het schrijven door zou ik dan de trapkast opruimen en onze keuken op orde maken. Want die laatste verdient ook wel een stevige opruimbeurt. Dan heb ik het nog niet over de zolder gehad. Ook daar ligt nog een hoop werk te verzetten. Een tijd geleden was ik voortvarend begonnen met het inplakken van foto’s in een fotoalbum. Dat stagneerde na ongeveer 10 foto’s te hebben ingeplakt, dus dat zou ook een mooie klus zijn om weer op te pakken. Ja, oké…niet heel spannend en opzienbarend, maar vervelen zou ik me in ieder geval niet.
Niets moet, alles mag
Oh en ik zou thuis zitten. Hele dagen. Lekker cocoonen en niets hoeven of moeten. Iets waar ik al tijden naar verlang. Gewoon niets. Ademen. Liggen. Zinloos televisie kijken en dan in slaap dommelen op de bank. Wakker worden en dan weer lekker in slaap sukkelen. Heerlijk! Wederom niet écht geruchtmakend….
Dit stond ook nog op mijn lijstje
Ik zou taalcursussen doen en ik zou me eindelijk storten op die Photoshop cursus en het liefste ook die felbegeerde InDesign opleiding. Als ik nog wat tijd over zou houden, ja, je hebt zeeën van tijd, of je hebt het niet….dan zou ik oeverloos de leukste spelletjes met mijn meiden doen en eindelijk die moeder zijn die er helemaal voor haar kids is. Of deze punten misschien andersom, want kinderen vragen nu eenmaal de nodige aandacht. Ja hoor, genoeg punten om af te werken. Dat zou ik allemaal doen wanneer ik zeeën van tijd zou hebben.
De werkelijkheid is anders
Zo anders is de werkelijkheid! Het is niet zoals in de rampenfilms of films die over een pandemie gaan. Verre van! Niets sensationeels of avontuurlijk aan. In al die spectaculaire films staat er altijd een held op die de betreffende pandemie met gevaar voor eigen leven weer de kop in drukt. Deze is positief en stelt de hele wereldbevolking gerust. In films staat er altijd een genie op die exact weet hoe de vork in de steel zit en hoe alle ellende bestreden dient te worden. Ik wil nu ook zo’n held!
Een held die mij helpt mijn writersblock te verhelpen en mijn focus en motivatie terug helpt te vinden voor al mijn plannen die ooit waren. Een held die mij vertelt dat het oké is dat ik het moederschap in deze tijd bijzonder zwaar vind en die me vertelt dat ideale moeders niet bestaan. Dat je niet meer kunt doen dan je best en dat dat voor nu ideaal genoeg is. Gewoon iemand die vertelt; ‘Komt wel goed schatje’. Iemand die een inschatting kan maken over hoe lang het zal duren.
Zo zien onze dagen eruit
Tja, we zitten niet in een film. Al voelt dat nog iedere ochtend wel zo. Het is in deze tijd al een hele prestatie om elkaars aanwezigheid nog enigszins een beetje te verdragen. Ik vul mijn dagen nu door lachwekkende Snapchats te maken samen met mijn meiden, en heb er dan zelf de grootste lol om! Ze worden overigens beter bekeken dan mijn schrijfsels. Beetje pijnlijk wel. We bakken koekjes, lakken nagels…de oudste niet, die is daar te stoer voor, er wordt getekend en met Duplo gebouwd, we spelen in de tuin waar de schuttingen ons inmiddels aanvliegen en maken nu al eeuwig hetzelfde ommetje. We kijken televisie, dansen in de h
uiskamer, we hebben een heuse thuisschool, zitten elkaar in de weg, snauwen en sneren, knuffelen, huilen, mopperen en hebben elkaar lief. We beklemmen elkaar, maar koesteren elkaar net zoveel. Dat is wat wij nu doen met onze zeeën van tijd. Dag in- dag uit.
Die held is dichterbij dan je denkt
En al benauwt het me bij de vleet, het wordt op een gekke manier ook steeds vertrouwder voor me. Ik had nooit voor mogelijk gehouden dat het avontuur zo dicht bij huis…eh pardon…’in’… huis te vinden was. Nooit had ik gedacht dat mijn eigen veilige thuis, tegelijk de grootste uitdaging zou kunnen zijn. Hoezo saai? Hoezo sleur? Ga er maar aan staan! Ik denk dat de echte held dichterbij is dan ik zelf weet… Het komt wel goed schatje, echt waar!
Lees ook:
Corona uitbraak en werken in de kinderopvang
De hoekstenen van de samenleving
This too shall pass
Lichtpuntjes in de duisternis
Thuis tijdens corona (gastblog)
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Vergeet dan niet op de ‘Follow us’ button onder dit artikel te klikken!
Het komt echt goed schatje (een beetje afhankelijk van je definitie van goed), en perfecte moeders bestaan zelfs niet in sprookjes! Ga jij nou maar die koekjes bakken, je hebt nog een paar uur voor ik in je dorp kom ;-). (Serieus: ’t is gewoon zwaar *****)
Amen! Ik ben benieuwd naar de persconferentie van morgen, al weet ik eigenlijk wel wat daar uit gaat komen. En het is idd zwaar ***** allemaal.