Vanaf 11 mei gaan dus de scholen en de opvang weer open. Daarmee mag ik dus ook weer aan het werk. Wat keek ik uit naar dat moment! Of tenminste, ik keek er reikhalzend naar uit om weer lekker aan het werk te gaan. Weer de deur uit, mijn ding doen. Nu het steeds duidelijker wordt hoe dat er dan uit gaat zien, zakt de moed me steeds meer in mijn schoenen.
Ieder zijn eigen beleid. Handig!
Onze kinderen gaan straks alle dagen, behalve op woensdag, van 12:00 tot 15:00 naar school. Hun opvangdagen mogen zij naar de opvang. Dat is mooi bedacht in een situatie dat mijn lief en ik beiden thuis zouden werken. Maar, je raadt het al, dat is niet het geval bij ons. In een mail van mijn werk, benoemde mijn leidinggevende dat wij recht hebben op noodopvang op de dagen dat we geen opvang voor onze kinderen hebben, daar ik werkzaam ben in een cruciaal beroep. Die vlieger gaat al niet op voor ons, want de opvang van onze meiden hanteert hier dus een ander beleid in: beiden ouders moeten werkzaam zijn in een cruciaal beroep. Op de opvang waar ik werk, geldt de regel dat noodopvang mogelijk is wanneer één van de ouders een vitaal beroep beoefent. Oh wacht even….de school van onze meiden hanteert ook zijn eigen noodopvang. De opvang/ bso van de kinderen hebben ook hun eigen noodopvang. Ah..oké. Voor de noodopvang van de school, geldt de regel; 2 ouders met een cruciaal beroep. Voor de noodopvang voor kdv/ bso geldt 1 ouder met een cruciaal beroep.
Maar wacht even….
Oh maar wacht, vanaf 11 mei vervalt de noodopvang voor de kinderopvang. Voor de BSO en school niet. Oké, hoe gaan we dat dan bolwerken met onze jongste druif? Lastig te volgen dit hoor! Die vlieger voor noodopvang voor ons, gaat nu dus geloof ik wel op…voor 2 van onze 3 meiden dan. Of toch niet? Want op woensdag is er geen school en dus vanuit de BSO geen noodopvang en de BSO weet niet of er van school uit dan wel noodopvang is…Handig dat iedereen zijn eigen beleid voert. Handig ook al die honderden mailtjes door elkaar. Ik ben maar een klein beetje door de war….
Hoe zit het dan met….
Betekent dit met het oog op de kindratio dan niet dat de opvang straks uitpuilt bij ons? Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat noodopvang na 11 mei in de kinderopvang niet meer nodig is, dus ik zie in gedachten de aanvragen voor extra dagen al explosief stijgen. Met personeelstekort die ook niet op miraculeuze verdwenen is als alles weer open gaat. Ik ben geen hoogvlieger op wiskundig gebied, maar volgens mij hoeft dat in dit geval ook niet.
Vraag ik mij nog iets af…
Betekent het dan dat wanneer de tweede helft van de klas klaar is met school, en de kinderen die dan naar de BSO moeten, zich dan mogen voegen bij de eerste helft van de ochtendploeg + de kinderen die noodopvang krijgen? Ja? Oké dan. Goed bezig! Snap ik alleen niet meer zo goed waarom alle klassen dan zo krampachtig in tweeën gesplitst worden als ze aan het einde van de schooldag voor een groot deel toch weer bij elkaar komen. Maar goed, zal wel aan mij liggen. Tegenwoordig schijnt een mondkapje overal de oplossing voor te zijn. Het is maar een hint hoor…
Thuisonderwijs is nog niet voorbij
Nog iets leuks. Er wordt verwacht dat wij het onderwijs thuis nog aanvullen. Hoe dan? Ik word vanaf 11 mei gewoon weer op mijn werkdagen verwacht en mijn lief werkt thuis. Nog een keer; hooooeee daaaaaan?! Adem in, adem uit. Als deze ‘pilot’ goed uitpakt, zullen de scholen in juni weer volledig opengaan. Dus uiteindelijk gaat deze opstartperiode over een relatief korte tijd. Dat relativeert weer enigszins wat. Neemt niet weg dat alles daarna en na de zomervakantie anders zal zijn.
De grens is bijna bereikt
Het is alleen het zoveelste beroep op onze flexibiliteit en het is nu wel een soort van druppel geloof ik. We moesten in korte tijd zo vaak meebewegen en schakelen in deze bizarre tijd. Er werd zoveel van ons gevraagd. Alles ligt op zijn gat, maar er wordt wel van ons verwacht dat het werkende leven ‘gewoon’ doorgaat. Dat begint zijn tol te eisen. Althans, bij mij wel. Ik wil niet nadenken over een 1,5 meter afstand beleid op de werkvloer, want het is niet werkbaar in die te krappe ruimte met teveel mensen.
De 1,5 meter afstand regel is een lachertje
Die 1,5 meter afstand regel maakt de hele situatie nog triester. De kinderen gaan van hand tot hand, van schoot tot schoot tussen mijn collega en mij. Even daarvoor zat het nog gezellig bij papa en mama op schoot. Maar mijn collega’s en ik behoren de 1,5 meter afstand in acht te nemen. Dit geldt ook voor de ouders van de kinderen die wij opvangen. Met zoveel afstand wil en kan ik mijn werk niet meer met bevlogenheid en plezier uitoefenen. Ik kan deze maatregel gewoon niet serieus nemen met al die discrepanties. Sterker nog, ik ben nu zo ver dat ik er alleen nog maar om kan lachen. Ik ben de frustratie al voorbij.
Wat dacht je hiervan…
Wat ontgaat mij hier nu? Ligt het nou aan mij, of haalt die idiote regel dan weinig uit? Allerlei innovatieve en creatieve ideeën passeren de revue in ondernemersland. Echter vind ik het eerder in- en in triest. Alles in onze maatschappij wordt nu ingericht op afstand. Maatregelen zijn ronduit tegenstrijdig. Ik kan er vaak geen chocolade van maken en ik kan dit maar moeilijk met elkaar rijmen. Ik voel me er in ieder geval zeker niet veiliger door.
Ik kan niet zonder fysiek contact!
Ik merk nu hoe belangrijk fysiek contact voor mij eigenlijk is! Ik kan niet zonder! Dat ene schouderklopje of die knuffel wanneer je je dag niet hebt. Het mag niet meer! Samen pauze houden met een wandelingetje in het park kan alleen nog maar met een gat van 1,5 meter tussen ons in. Even stiekem een #metoo….dat was al verboden, maar mag nu helemaal niet meer! Gewoon even naast elkaar zitten, elkaar passeren in de gang. We mogen niet eens meer ouderwets samen naar het toilet! Niet dat ik dat ooit deed…maar toch, het mag nu niet meer. De meeste alledaagse dingen worden complete hindernisbanen. Ik word hier oprecht heel verdrietig van!
Ik ga in winterslaap
Ik zie er tegenop om weer aan het werk te gaan binnen deze nieuwe norm. Deze afstandelijke (werk)omstandigheden…daar ga ik niet gelukkig van worden en ik ben bang dat ik er ook niet aan kan wennen. Ik wil eigenlijk alleen nog maar in winterslaap, terwijl de lente net is begonnen. Maak me maar weer wakker wanneer deze waanzin weer achter de rug is en alle neuzen dezelfde kant opstaan. Welterusten!
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Vergeet dan niet op de ‘Follow us’ button onder dit artikel te klikken!
Ik wil ook in winterslaap…. maar wie maakt ons dan wakker?
we zetten gewoon de wekker. Als de ellende dan nog steeds niet voorbij blijkt, zetten we de wekker opnieuw. Idee?
Deal! Zullen we de wekker zetten op 3 juli? 😉
Vind ik een mooie datum ja…doen we! Truste!