Deze tijd zit vol tegenstrijdidigheden. De grootste is wel rust vinden in een tijd dat je niets moet, maar er toch alles van je wordt verwacht. Volg jij het nog?

Je moest nog nooit zoveel, terwijl je niets moet doen. Mijn hoofd loopt er van over momenteel. Van het niets doen? Nee, van het feit dat er van alles van je wordt verwacht, terwijl je niets meer mag of moet. Dat brengt zoveel onrust met zich mee. Terwijl je nu dus niets moet. Zie maar eens rust te vinden in al die contradicties.

Ik ben nu bevoegd juf

Het werk gaat ‘gewoon’ door. Daar moet iedereen maar op zijn of haar manier een mouw aan zien te passen. Ik werk bijvoorbeeld op een kinderopvang, daar wordt alles van mij gevraagd wat nu eigenlijk niet mag. Ja, schiet mij maar lek hoor! Er is toch geen touw meer vast te knopen aan deze hele situatie? Mijn lief moet thuis werken, terwijl er hier ook een gezin draaiende gehouden dient te worden. Nou heb ik de afgelopen weken niet veel hoeven te werken en kon ik er voor onze kinderen zijn en me samen met hen op school storten, terwijl de jongste er ook nog tussendoor huppelde. Nog zoiets, ik ben ineens bevoegd juf. Ben ik dat na deze crisis nog steeds?

Een burn-out van niet werken, maar wel van alles moeten

Als ik straks meer uren moet werken en wij daardoor ook noodgedwongen gebruik moeten maken van de (nood)opvang voor onze meiden. Hoe zit het dan met dat onderwijs? Want op de opvang gaan ze dat niet doen. Moeten de meiden dan eerst een hele dag naar de opvang, papa en mama een hele dag werken en daarna nog een hele schooldag doorlopen? Ik krijg al een burn-out als ik daaraan denk. Een burn-out van niet werken, maar wel van alles moeten.

We moeten zoveel mogelijk thuis blijven

Maar, ho, wacht, stop… we hoeven nu toch niets? Alles ligt toch op zijn gat? Waarom heb ik dan het gevoel dat ik drukker ben dan ooit tevoren? In ieder geval in mijn hoofd wel! Het enige wat wij zogenaamd moeten, is zoveel mogelijk thuis blijven! Toch?



Maak een groepsapp aan!

Maar een frisse neus halen is goed voor je. Ook voor je weerstand. Maar het is niet de bedoeling dat we in grote getalen naar het strand of het bos gaan. Oh oké, dat moeten we dus eerst even met heel Nederland kortsluiten. Als Noord dan op maandag naar het strand gaat, dan kan West maandag naar het bos en kunnen Noord en West maandag en dinsdag dus met elkaar omwisselen. Dan kan het Oosten woensdag naar het strand en donderdag naar het bos dan geldt voor het Zuiden het omgekeerde en dan blijven we in het weekend met zijn allen thuis. Zoiets? Oh, dat is nog steeds teveel mensen op één plek? Ja, dan zijn mijn ideeën een beetje op. Gooi er anders een slimme app tegenaan! Of een mega groespapp? Eentje die niet de privacy schendt, zoals het ooit in de wet afgesproken was.

Ik heb mijn dierbaren al in geen tijden gezien!

Ik heb mijn vader en zijn vrouw al in geen eeuwen meer gezien, zo ook mijn broer, collega’s zie ik nauwelijks en ook andere familie en vrienden…ik heb ze al in geen tijden meer gezien of vastgehouden. Mijn buren daarentegen, die zie ik bijna dagelijks. Of tenminste, ik hoor ze wel dagelijks. Zeker met dat mooie weer van de afgelopen weken. Er heerst hier wel een soort van campinglife. De buren onderling die hebben het ook heel gezellig in de straat of de omliggende speeltuintjes. Ah, oké. Nog zo’n dingetje waar ik mijn hoofd over kan breken. Dus eigenlijk moet je dierbare familie ook je buren zijn, want dan zie je elkaar wel gewoon op regelmatige basis. Dan is er geen probleem.

Moet ik ze nog zo lang missen?

Serieus? Tot juni mag ik mijn dierbaren niet meer in mijn armen sluiten? Dat is toch zo’n beetje het belangrijkste in het leven en dat wordt ons nu ontzegd? We zitten nu al vier weken binnen en de vijfde week staat al klaar, ik heb geen klachten, mijn dierbaren ook niet. Dan zijn we toch door die twee weken quarantaine heen? Ja, ik vind dit heftig en de lol is er nu wel weer vanaf. Ik mag wel contact hebben met ouders/ kinderen op mijn werk, terwijl ik niet weet waar zij allemaal uit hebben gehangen, maar mijn eigen lieve vader en zijn vrouw mag ik niet aanraken? Terwijl bij hen wel te herleiden is waar ze zich allemaal op hebben gehouden. Namelijk, thuis! Op mijn werk mag ik wel risico lopen en de kinderen waarmee ik in contact kom ook en daarmee mijn gezin dus ook weer. Dan heb ik liever een risicovolle knuffel van een van mijn dierbaren, dan een risicovol contact op mijn werk! Als ik het goed begrijp, moeten we allemaal toch een keer dat virus doorlopen, willen we groepsimmuniteit opbouwen. Dan liever door een liefdevolle knuffel, dan van contact waar ik eigenlijk helemaal niet voor gekozen heb. Begrijp jij het nog? Ik nog maar amper eigenlijk. Het is toch een grote schijnbeweging op deze manier?

Er heerst onrust

Je ziet het, er heerst onrust alom in mijn hoofd. Meer onrust dan toen we nog middenin het werkende leven zaten en we soms van voor niet meer wisten, dat we van achteren ook nog leefden. Maar met een vrije dag eens in de maand, kon ik er weer helemaal tegenaan! Wat was het leven toen overzichtelijk. Al zag ik dat toen niet zo.

Ik creëer mijn eigen rust

Het is nogal wat wanneer de overheid voor mij bepaalt wie ik wel- en niet mag zien. Of zeg ik nu iets raars? Alle maatregelen hangen aan elkaar van tegenstrijdigheden. Ik weet het niet hoor…
Ik probeer mijn eigen rust maar te creëren. Het nieuws volg ik minimaal. Mijn mobiel zet ik verschillende momenten op een dag op vliegtuigmodus en na 21:00 gaat deze heerlijke modus erop om er pas de volgende ochtend weer af te gaan. Dat scheelt een hoop neurotisch gepiel op dat apparaat en ook een hoop onnodige nieuws- en media berichten. Vliegtuigmodus rules! Kon ik dat nu overal maar op toepassen….


Wil je op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Vergeet dan niet op de ‘Follow us’ button onder dit artikel te klikken!


3 Replies to “Tegenstrijdigheden + tegenstrijdigheden = onduidelijkheid”

Laat een antwoord achter aan judithevelien Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *