Oh ik besteed mijn tijd toch zo nuttig nu ik zeeën van tijd heb. Ik volgde drie verschillende talencursussen en kan nu vloeken in drie verschillende talen…oh wacht even, dat kon ik voor die cursussen ook al! Ik heb namelijk een talenknobbel moet je weten. Ik leerde mediteren, filosoferen, ik verslond 5 verschillende boeken, deed nog een cursus mindfulness, ik vond geestelijke verdiepingen op talloze etages en ik sport me een slag in de rondte. Oh jongens, ik ben me toch zo aan het verdiepen, reflecteren, ontplooien en ontwikkelen en ik maak optimaal gebruik van de situatie en de mogelijkheden die dat met zich meebrengt.
Want ik zie door de beperkingen juist overal mogelijkheden. Negativiteit zet ik in een oogwenk om in positiviteit en productief zijn. Want voor alles is een reden en niets gebeurt voor niets. Hoppa, ik gooi er even wat clichés in! Ja hoor, ik kom steeds dichter bij mezelf en leer mezelf zo nóg beter kennen. Och joh, ik doe toch zulke waardevolle inzichten op. *Sarcasme modus uit*
Haha, grapje!
Je geloofde het bijna, toch?! Nu even de werkelijkheid? Alles wat ik altijd voor me uitschuif, schuif ik nu nog steeds voor me uit. Tot het allerlaatste moment en liever nog verder dan dat. Mijn kledingkast verdient nog steeds een opschoonbeurt, de trapkast is nog steeds een bende, de rotzooi achter het tussenschot op zolder ligt er nog steeds en ook de keukenkastjes liggen er nog bij als vanouds. Dat blijft ook zo, want ik houd immers van uitstellen. Van uitstel komt afstel. Daar leef ik graag naar toe. Ja, ook nu ik zeeën van tijd heb.
Sommige dingen veranderen niet
De wasmanden puilen uit, de kinderen maken nog steeds ruzie, ik ga iedere avond te laat naar bed en ik besteed nog steeds iedere vrije seconde aan schrijven. Mijn lief en ik zijn al bijna 20 jaar samen en we ontdekken nu pas van elkaar dat we beiden ochtendpoepers zijn. Want we maken nu iedere ochtend samen mee. Dat was in ons vorige leven lang niet altijd zo. Toch iets van verdieping in deze bijzondere tijd! Oh hu, hold the horses…ik moet wat opbiechten: onlangs ruimde ik de schuur op. Maar dat was het dan ook hoor…
Ik voel ook niet ineens de drang om de hele kiet te gaan verbouwen of groene vingers te gaan ontwikkelen. Boeken lezen? Ik gruwel al bij het idee. Mensen krijgen het ineens op hun heupen en hebben de onstilbare drang om in beweging te komen, om dingen te doen, ontwikkelen, bezig zijn. Er is onrust. Begrijpelijk. Dat had ik ook. Ik moest mijn tijd nuttig besteden. Iets te doen hebben. Iets nuttigs. Nu zitten we reeds in de zesde week van thuisisolatie en sta ik er wat anders in.
Laat mij maar niets doen
Ik word juist onrustiger door mezelf dingen op te leggen waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb. Interesses kweken in nieuwe gebieden. Brrr! Het gevoel van alles te moeten terwijl ik niet weet waar ik moet beginnen. Ja, daar krijg ik echt vreselijke jeuk van. Om me ineens als een malle te gaan ontwikkelen en om deze tijd nuttig te gebruiken. Waarom in ’s hemelsnaam?! Soms moet je stil staan om vooruit te kunnen. Soms kom je met stilstaan juist het dichtste bij jezelf. Dealen met het hier en het nu. Klinkt zo simpel. Maar er ging bij mij een weerstand van ongeveer 3 weken aan vooraf. Eindelijk is er tijd voor eindeloos Netflix series bingen, de wekker hoeft niet gezet te worden, we kunnen ons eigen ritme volgen, geen werk- of sociaal gerelateerde verplichtingen, geen gehaast, geen gemoet en….geen make-up!
Voor ons is het relatief
Ik word me er steeds bewuster van dat ik ook in de positie ben om dit te kunnen. Wij hebben geen financiële zorgen. Ons salaris wordt iedere maand ‘gewoon’ keurig betaald. Daarmee mogen we ons in onze handjes knijpen! Dat is voor een groot aantal mensen heel erg anders. Triest genoeg. Ik heb niet meer zorgen en uitdagingen dan dat we 24/7 op elkaars lip zitten en dat ik af en toe gek word van het feit dat iedere vierkante centimeter van mij momenteel in gebruik is- of wordt genomen. Een helse tierpartij wil dan weleens opluchting bieden en dan kan ik weer verder. Daarnaast mag ik over drie weken weer aan de slag en is ook dat weer van de baan. Voor ons is het allemaal relatief en komt het wel weer goed.
Lekker overzichtelijk
Het enige wat nu moet, is er zijn voor mijn gezin en voor mezelf. Top! Waarom zou ik die verplichte gaten nu allemaal op gaan vullen met andere zogenaamde verplichtingen. Nee joh, ik kijk wel uit! Ik neem die les ‘niets doen’ en ‘dankbaarheid’ graag ter harte. Uitdaging geaccepteerd! Zo, bam…daar is mijn belangrijke levensles. Niets meer aan doen. Mooie woordspeling…Ik weet nu van achteren dat ik van voren ook leef en andersom ook. Al staat de hele wereld op zijn kop, sommige dingen veranderen nooit. Dat is nu mijn houvast.
Op de hoogte blijven van nieuwe publicaties? Vergeet dan niet op de ‘Follow us’ button onder dit artikel te klikken!
Hoe herkenbaar…. maar eh….. Dat zoldergebeuren moet wel hoor, daar liggen bloemetjes achter 😀
Daar heb jij helemaal gelijk in en dat staat ook nog steeds op het lijstje! Want ooit wil ik echt een hanger van jouw hand hoor 🙂
Hoe herkenbaar…. maar eh….. Dat zoldergebeuren moet wel hoor, daar liggen bloemetjes achter 😀